17 APRIL 1945. EEN ZWARTE DAG VOOR DE
WIERINGERMEER. door bas blijdorp.
Maar voor een toen vijftien jarige jongen dagen om nooit te
vergeten. (Een groot avontuur).
Bijtijds weg
Al dagen gingen de geruchten dat de Duitse bezetter de Wieringermeerpolder
onder water wilde zetten en de IJsselmeerdijk zouden opblazen, 's Morgens
vroeg kwam het bericht dat het werkelijk zou gebeuren. We wilden het niet
geloven, maar het bleek werkelijk waar te zijn. Volgens een vooraf gepland
evacuatieschema moesten we georganiseerd de polder verlaten. Maar daar
is totaal niets van terecht gekomen, ieder ging op zijn eigen manier. Mijn
vader had met boeren in Abbekerk en Lambertschaag al afspraken gemaakt
dat daar bij een eventuele evacuatie het vee naar toe gebracht zou mogen
worden. Het was een hele veestapel, 4 koeien, wat jonge paarden, mijn
konijnen, een twintigtal kippen en ook nog een varken.
De werkpaarden waren nog nodig voor het transport van de materialen. Er
was personeel genoeg: vader, rrf n broer Siem, die door
oorlogsomstandigheden z'n studie had moeten onderbreken, een
Amsterdamse jongen. Bas Arendse, die als inwonend personeel bij ons in huis
was. Ook was er personeel dat op het "oudeland" woonde behulpzaam. Om
12 uur kwamen we terug van onze eerste wegbrengklus. Moeder zat toen nog
rustig buiten in het zonnetje aardappelen te schillen. Om 12.20 uur twee
grote dreunen. "Nu was het toch werkelijk waar dat de dijk opgeblazen werd",
's Morgens waren ook de voedingsmiddelen al weg gebracht, tarwe, haver
voor de paarden, en een restant voederbieten. Het hooi lag op de zolder,
veilig ver boven het water, dat dachten we tenminste. We hadden er totaal
geen idee van hoe hoog het water zou komen.
We wisten wel van inundaties elders in Nederland, waar het water zo hoog
stond dat de wegen niet meer zichtbaar waren en er niet meer dan water op
het land stond zodat de sloten onzichtbaar waren.
In de loop van de middag werd zo veel mogelijk huisraad, kleren e.d. naar
het "oudeland" gebracht. Dat was zo'n 4 km, over de weg, hemelsbreed
maar 2 km.
De eerste opvang was bij de familie Tazelaar in Lambertschaag, deze woonde
in het z.g. "KOGGEHUIS' Vlak naast het café het "WAGENWIEL" zo" n 25
meter van de Wieringermeerdijk, beter gezegd de oude Westfriese zeedijk.
Het huisraad mocht bij de familie Zijp in Lambertschaag opgeslagen worden.
Ook het bedrijfsgereedschap vond daar een plaatsje.
Verzet
De verzetsbeweging had plannen gemaakt om in het geval de Duitse
bezetters de dijk zouden willen opblazen, dit proberen te voorkomen.
Daartoe waren op vele plaatsen in en aan de rand van de polder groepjes
van het verzet verzameld om eventueel, gezamelijk in actie te komen.
Zo waren er ook bij ons een tiental van hen bijelkaar gekomen, om bij een
eventueel bevel gezamenlijk tot actie over te gaan. Dit was een groep, waar
ook mijn broer Jan lid van was, die de wapens die elders per parachute
33
