verdiensten dan in Leeuwarden.
Lola en Catrinus kende de Wieringermeer nog een beetje van de fietstocht
in 1953 toen ze een stranddagje Schoorl deden. Ze herinnert zich nog goed
dat ze toen bezig waren met de aanleg van het viaduct over de E-10 nabij
de Westerterpweg.
Terug naar Polen
Regelmatig, voor het eerst in
1961, brachten Lola en haar
man een bezoek aan haar
geboorteland. De familie van
Catrinus vonden dat maar 'luxe
reisjes'. Ze bezochten in Polen
neven en nichtjes. Later gaat
Lola af en toe mee als tolk voor
toeristen in een bus. De rol van
tolk vervult ze ook enkele keren
voor agrariërs in de
Wieringermeer, die Poolse
werknemers in dienst hebben.
Met een vriendin uit de
Heerhugowaard begint ze zelfs
een vertaalbureau aan huis.
Vanuit die plaats brengt ze ook
geregeld kleding en
voedselpakketten per vracht
auto naar Polen.
In 1978 overlijdt Catrinus op 53-jarige leeftijd aan een hersentumor. Lola
blijft alleen achter, Gelukkig, krijgt ze veel aanloop van kennissen, leest ze
graag en vindt ze afleiding tijdens de bingo. "Ja", zegt ze, "het is hier net
een inloophuis. Ik zou hier eigenlijk wel een kroeg kunnen beginnen". De
vele contacten houden Lola jong, hoewel de rug nu af en toe begint tegen
te spartelen. "Voor het bejaardenhuis ben ik nog niet geschikt. Het liefst wil
ik in de Patrijsstraat blijven wonen, en dat ze me vanuit dit huis later
wegdragen", geeft ze aan. Deze woorden klinken niet vreemd wanneer Lola
het gesprek afsluit met; "De jaren in de Wieringermeer waren mijn
gelukkigste jaren!".
wjd.
Lola met haar Catrinus tijdens de
vakantie in Egmond aan Zee. 1961
33