verdiensten dan in Leeuwarden. Lola en Catrinus kende de Wieringermeer nog een beetje van de fietstocht in 1953 toen ze een stranddagje Schoorl deden. Ze herinnert zich nog goed dat ze toen bezig waren met de aanleg van het viaduct over de E-10 nabij de Westerterpweg. Terug naar Polen Regelmatig, voor het eerst in 1961, brachten Lola en haar man een bezoek aan haar geboorteland. De familie van Catrinus vonden dat maar 'luxe reisjes'. Ze bezochten in Polen neven en nichtjes. Later gaat Lola af en toe mee als tolk voor toeristen in een bus. De rol van tolk vervult ze ook enkele keren voor agrariërs in de Wieringermeer, die Poolse werknemers in dienst hebben. Met een vriendin uit de Heerhugowaard begint ze zelfs een vertaalbureau aan huis. Vanuit die plaats brengt ze ook geregeld kleding en voedselpakketten per vracht auto naar Polen. In 1978 overlijdt Catrinus op 53-jarige leeftijd aan een hersentumor. Lola blijft alleen achter, Gelukkig, krijgt ze veel aanloop van kennissen, leest ze graag en vindt ze afleiding tijdens de bingo. "Ja", zegt ze, "het is hier net een inloophuis. Ik zou hier eigenlijk wel een kroeg kunnen beginnen". De vele contacten houden Lola jong, hoewel de rug nu af en toe begint tegen te spartelen. "Voor het bejaardenhuis ben ik nog niet geschikt. Het liefst wil ik in de Patrijsstraat blijven wonen, en dat ze me vanuit dit huis later wegdragen", geeft ze aan. Deze woorden klinken niet vreemd wanneer Lola het gesprek afsluit met; "De jaren in de Wieringermeer waren mijn gelukkigste jaren!". wjd. Lola met haar Catrinus tijdens de vakantie in Egmond aan Zee. 1961 33

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Kroniek Historisch Genootschap Wieringermeer | 2003 | | pagina 33