de vorm van een kistje met kersen uit de Betuwe, in Slootdorp bezorgd.
Eenmaal werd er een geval van polio geconstateerd in het woonwagenkamp.
Daar was niemand van de bewoners tegen ingeënt. Na melding van de
poliobesmetting bij de gemeente Wieringermeer en bij de Inspecteur van de
Volksgezondheid hebben zij alle bewoners van het kamp gratis ingeënt.
Typisch Wieringermeer
Anders dan elders was niet alleen de uitgestrektheid van het werkterrein van
de beide artsen Busé. Opvallend anders waren ook de patiënten, waarvan
een groot gedeelte indertijd tijdens de crisisjaren z'n toevlucht zocht in de
zich ontwikkelende Wieringermeer. Zij waren toegelaten na een
nauwkeurige selectie, afkomstig uit alle delen van Nederland. "Echt de
besten uit de provincie", weet de heer des huizes. Ieder had zo zijn
gewoontes en eigenaardigheden meegenomen uit de streek van herkomst.
Dat streekeigene was, naast het gesproken dialect, herkenbaar aan de
manieren van doen. Ze moesten om die reden hun patiënten verschillend
benaderen, of op een andere manier aanpakken. "Over het algemeen waren
onze patiënten mondiger dan elders", weten ze nog goed. Die verschillen en
verscheidenheid onder de patiënten maakten de omgang met hen boeiend
en afwisselend.
Arts ben je voor het leven
Aan dit zeer arbeidzaam leven als arts kwam een einde per 1 januari 1993.
De overgang naar de nieuwe fase in hun leven was in het begin moeilijk:
"Eerder had iedereen je nodig en opeens niet meer!" Maar gelukkig, kwamen
daar andere activiteiten voor in de plaats, zoals het reizen en het bezoeken
van de kinderen. Bovendien volgen ze samen zo'n tien keer per jaar
klinische cursussen en/of lezingen, want arts blijf je je leven lang.
Een album, aangelegd na het afscheid in 1993, met foto's, kaarten en
brieven, is de stille getuige van de grote waardering voor het
doktersechtpaar Busé voor bijna 32 jaar medische zorg in de uitgestrekte
Wieringermeer.
Wjd.
29
