gedumpt was de aardigheid er helemaal snel af. In 1964 werd er een punt
achter de vlashandel gezet.
Vanaf aug. 1964 maakte Versluis van zijn hobby zijn beroep. Hij werd
muziekleraar, eerst op de Chr. Mavo te Middenmeer (bij Oosterkamp), later
ook op de R.K. Mavo te M'meer (bij Remmers). Later kwamen er scholen
bij in Enkhuizen, Hoorn en Alkmaar. Er was een periode dat Leen lesgaf op
vier scholen en in de avonduren twee orkesten en twee zangkoren leidde.
In 1984 (65 jaar), werd Leen Versluis op grond van zijn muzikale
verdiensten koninklijk onderscheiden. Toen hij 68 jaar was zette Versluis
een punt achter het orkestwerk, maar tot op de dag van vandaag leidt hij
nog steeds het Ouderenkoor te Slootdorp, dat 20 leden telt.
Na 70 jaar woonachtig te zijn in Slootdorp, zegt Versluis daar voor altijd te
willen blijven wonen. "Het is hier goed en rustig wonen aan de Kerkstraat.
Alleen mag de woning wel wat kleiner", besluit hij rustig.
ALS ER NIETS TE DOEN IS DOE JE ER
TOCH WAT AAN!
Jan Lanser,
geboren 16-06-1944 woont sinds 1966 in de
Bollenstraat te Kreileroord. Op 21-jarige leeftijd zocht
Jan Lanser, die op de visserij voer vanuit Den Helder,
woonruimte in de Marinestad. De wachttijd bleek vier
jaar te zijn. Toen maar een brief naar de gemeente
Wieringermeer, en zes weken later was er een woning
beschikbaar in Kreileroord. "De Woningstichting heeft
voor f. 150,- eerst de gehele woning voor ons
opgeknapt", herinnert Jan zich. Men was gemoedelijk
en tolerant. Ook qua voorzieningen in die tijd in
Kreileroord was iedereen tevreden. Er waren enkele
winkels, w.o. een kruidenier, een melkboer, een
groenteboer, een kapper en een manufacturenzaak, en aan beide uiteinden
van de Bollenstraat had je toen nog een bushalte, waardoor de mobiliteit
vanuit en naar Kreileroord was gegarandeerd. Om begrijpelijke
-economische- redenen is dit alles in de loop der jaren teloor gegaan.
"Zo is het", weet Lanser, "ook gegaan met de vele sportverenigingen. Van
alle clubs die er eens waren heeft alleen de voetbalvereniging
"Kreileroord" alle stormen overleefd".
Niet zeuren, maar doen!
"Wil je je ergens thuis voelen, draag dan je steentje bij aan het
gemeenschaps- leven ter plaatse", is het devies van Jan Lanser. In dat
opzicht heeft hij zichzelf niet onbetuigd gelaten. Jan werd voorzitter van de
ijsvereniging, bestuurslid van de voetbalverenging, mede-oprichter van de
speeltuin en kinderboerderij. Hij was betrokken bij de jaarlijkse timmertuin
voor de jeugd en jaren beheerder van de voetbalkantine, en Jan hield de
peuterspeelzaal rondom netjes. Een periode was Jan Lanser ook
commissaris van de Woningbouwvereniging, en als drukker van de
dorpskrant had hij nauw contact met de Dorpsraad.
13
