sneeuw lag. Vooral het fietsen met een stengun was wel een sensatie
maar geen gemak, waardoor we nogal eens een keertje strandden.
Niet iedereen kende de paadjes om de Terp, en Han koos de glorievo
lle weg boven over de wit besneeuwde Terp in de volle maneschijn en
gaf het idee, dat hij het Oude jaar wilde wegdragen, waar wel iets van
waar was.
Op de Oosterterpweg aangekomen gingen we naar Huib de Graaf, die
de buit wel op wilde bergen. Han was echter weer haantje de voorste
en reed bij Addens het erf op, waar de waakhond hem de schrik op
het lijf joeg. Op de weg ving ik hem weer op en we fietsten rustig
door. Bij H. de Graaf werden we netjes opgewacht en legden het
archief in een stroo-schelf in de kapschuur. En last but not least wer
den we binnen genodigd waar we onder het genot van koffie met koek
deze geslaagde operatie besloten. Op eigen gelegenheid fietsten we
weer naar huis en waren prachtig voor spertijd thuis, wat overigens
van minder belang was.
Hiermee was de zaak nog niet afgelopen.
De volgende dag, Nieuwjaar, bleef alles nog rustig, maar de eerstvol
gende werkdag bracht de grote verrassing. Persoonlijk heb ik de eers
te indrukken van ambtenaren, "burgemeester" Saai en politie niet
meegemaakt, waarom ik mij van beschrijving hiervan onthouden
moet. Toch moet er nog een belangrijk feit vermeld worden. Bep
Lindenberg, n.l., die tot haar grote voldoening gezien had op welke
manier we de Duitsers een poets gebakken hadden, bemerkte dat er
een van de laden vergeten was. Zij heeft het voor politie en Duitsers
gecamoufleerd en vs avonds de inhoud ongemerkt in haar koffer ges
topt en kwam die met een laconiek gezicht bij Mansholt brengen,
waar zij met haar vrouwelijke onschuld de heren der schepping bes
chaamd deed staan.
Later hebben we, om al de papieren voor muizen e.d. te vrijwaren,
alles in melkbussen en containerblikken gestopt, en zo heeft het
Bevolkingsregister met de gehele Wieringermeer de inundatie meege
maakt, want er was toen niemand om het te evacueren. Een paar van
ons hebben in de zomer 1945 nog geprobeerd om de bussen en blik
ken op te duiken, echter zonder resultaat. Toen de polder weer droog
kwam lag alles nog op het erf en kon toen weer gebruikt worden om
een nieuw Bevolkingsregister op te maken.
wjd.
33
