ZIE DE BOOM
In de Noordoostpolder gaat het verhaal over een wilgentak, die
als piketpaal uitgezet uitgroeide tot een grote wilgenboom. Dit is
ook van toepassing dicht bij huis in het Dijkgatsbos. Daar is na
de onderwaterzet- ting door een staatsbosbeheerder, of een uit
voerder van de bosaanplanting een wilgentak vanaf de dijk mee
genomen. De gaten in de dijk waren gedicht, en daarvoor waren
zinkstukken gevlochten van wilgentakken. Zo'n tak moet in die
zandvlakte in de grond zijn gestoken als markering, want men
had besloten om op deze uit de dijkgaten gespoelde zandvlakte
een bos te planten. Volgens het verhaal van een bosbeheerder is
het ook anders niet te verklaren hoe een wilg, nu groot en wild,
eenzaam staat op een kruispunt van wandelwegen met om hem
heen dennen, sparren en andere aangeplante bomen.
Zo ziet men maar weer, als men z'n ogen de kost geeft valt er
altijd wel iets bijzonders te ontdekken.
De wilg
Een wilgentak, achteloos meegenomen,
bestemd als waterkering,
maar in het uitgespoelde zand
gestoken als markering.
Zijn dienst gedaan
en tot leven gekomen
- Historie na ruim 55 jaar -
met een prachtige kroon
tussen al die ander bomen.
35
Naar aanleiding hiervan schreef de
inzender het volgende gedichtje:
Martien van Langerak
