Uit het levensverhaal van Teake J. Galama,
1914-1999.
De familie Galama kwam in het voorjaar van 1939 vanuit Friesland
naar de Wieringermeer, en woonde eerst aan de Wierweg, en later,
tijdens de oorlogsjaren, aan de Klieverweg. Teake Galama heeft een
levensverhaal nagelaten over zijn jaren in de Wieringermeer,
waarvan hieronder een verkorte weergave over de onderwaterzet
ting(17 april 1945), en de bevrijding.
Teake Galama was een veefokker en paardenman in hart en nieren. Tot op
hoge leeftijd zag je hem 's winters toertochten maken op z'n Friese
doorlopers. Niet vreemd voor iemand die vijfmaal de Elfstedentocht heeft
gereden. Hij heeft ooit in de oorlog in Middenmeer tegen de toenmalige
NSB-burgemeester, Arie Saai, gereden. "Ik schaatste hem er volledig uit.
Dat is één van mijn mooiste races geweest", schrijft Teake Galama in zijn in
het Fries geschreven levensverhaal. "Ik schrijf alles op in mijn moedertaal,
het Fries", zegt Galama in de rubriek "Aangesproken" van de Schager
Courant in 1992. "Dat doe ik bewust. Ik heb er veel moeite voor moeten
doen om al mijn materiaal te verzamelen. Degenen die zich later in mijn
paperassen willen verdiepen, zullen ook hun best moeten doen om achter de
feiten te komen". Gelukkig, is de redacteur van deze Kroniek geholpen door
de zwager van Teake, de heer J. Miedema te Wieringerwerf, die de tekst
vanuit het Fries vertaalde, en is daarover op een heel gezellige manier
bijgepraat in Lelypark door de echtgenote van Teake, mevrouw Galama-
Miedema.
Het is half april, met een heel mooi voorjaar en de bevrijding in zicht.
Geruchten over de onderwaterzetting van de polder doen steeds de
ronde, en ook de vraag: "Vertrekken we dan, of blijven we hier?"
Onze boerderij staat hoog in de polder aan de Klieverweg op het
zogenaamde "Waardje", op een stuk land dat vroeger zelfs soms
helemaal droog lag. Dan is er nog de Afsluitdijk, zodat er geen
verschil meer is in eb en vloed. Daarom maken we ons nog niet erg
ongerust. Ons was echter niet verteld, dat het IJsselmeer ruim een
halve meter boven normaal peil stond, en dat door wind en stroming
daar nog wel eens een meter bij kon komen. In eerste overleg wordt
besloten: "We blijven hier, op nog geen 1500 meter afstand van het
oude eiland Wieringen".
En dan gebeurt het toch, de Duitsers laten de dijk springen en het
water komt beangstigend snel door het kanaal naar het diepere deel
van de polder. Al direct trekken veel mensen weg richting Wieringen.
Ook wij nemen maatregelen en brengen alles wat kan voor de nacht
naar boven. De andere morgen trekken nog steeds mensen langs, en
547
