En dan 5 mei 1945.
Bevrijd ons dierbaar vaderland.
De vlaggen uit, met pijn in 't hart
om 't nog verdronken polderland.
Vereend bindt men de strijd dan aan
tegen water voor de tweede keer.
Nu wetend wat men vinden zal:
een gulle grond en voetspoor van weleer.
Na half jaar de polder is weer droog.
Puin op fundament, de hoeve een skelet.
Maar juist ook nu, als pioniers,
de hand weer aan de ploeg gezet.
Reeds volgend jaar is daar de oogst
van aardappel en goudgeel graan.
De wederopbouw aangepakt:
weer toekomst voor bestaan.
De polder groeit in mensental en vlijt,
zij geeft en neemt van 't IJsselmeer.
Een toekomst eens geboren hier,
daar bouwen we op voort, steeds weer.
546
Middenmeer, 17april, 50 jaar na dato.
Wil Datema.
