In de prachtige flat 'De Kalkovens',
van waaruit je een schitterend uit
zicht hebt over een vaart en een
jachthaven, zit tegenover mij een
man, die veel jonger oogt dan de
69 jaren die hij telt.Al direct
ontzenuwt Martinus Sluyter 'het
gerucht' als zou hij op een
woonboot geboren zijn. "Neen, ik
ben geboren in één van de
barakken, die in Sluis I ston- den,
en die bestemd waren voor de
huisvesting van grondwerkers,
bouwvakkers, schilders, enz. in de
beginjaren van de ontwikkeling van
de Wieringermeer. Mijn vader (toen
25 jaar), was als schilder in dienst
bij schildersbedrijf Boomsma, dat
bijna alle boerderijen in de verf
heeft gezet". "Dokter Hoogkamer
assisteerde bij mijn geboorte",
weet Martinus nog. Hoogkamer
noemde mij 'De Aardverschuiving'.
Dat zit zo: toen hij op weg was
naar mijn aanstaande geboorte
moest hij met zijn auto het kanaal
oversteken met een pontje. Toen
het pontje te onstuimig de
overkant bereikte stortte een hoop
aarde van de wal op het pontje,
waardoor zijn auto kwam vast te
staan Na enig grond- verzet kwam
hij toch nog op tijd voor de
bevalling Toch wel een bij
zondere bijnaam, hè!"
"later moest mijn vader mij laten
inschrijven op het gemeentehuis te
Medemblik De nog maar net
droog gevallen polder viel onder
de gemeente Medemblik"
"Later", zegt Martinus, "zijn wij
gaan wonen in Middenmeer, in de
Torenstraat. Ik meen nr. 11, naast
Ir. Molbag. Die bekende foto met
beer is toen achter het huis tussen
de aardappelen in de Torenstraat
gemaakt. Ik ben nog eens samen
met mijn vrouw in dat huis op
bezoek geweest. Dat was tijdens de
viering van 50 jaar Wieringermeer"
(1980, red.) "Koningin Beatrix
bracht toen net een bezoek aan de
jubilerende polder", vult zijn vrouw
aan.
Martinus woonde tot zijn 6e jaar in
Middenmeer. Toen verhuisde het
gezin Sluyter terug naar Sneek,
alwaar zijn vader een schildersbe
drijf begon samen met ene Kingma.
Zijn broer Lammert is ook in de
Wieringermeer (Middenmeer),
geboren. In Sneek maakten 1 zus
en nog 2 broers het gezin compleet.
"Ach, veel weet ik me niet te herin
neren uit mijn kinderjaren in de
Wieringermeer", merkt Martinus
rustigjes op. Maar bladerend in het
boekje; "Wieringermeer in beeld",
dat ik hem juist daar voor cadeau
heb gedaan, komen toch weer
enkele herinneringen bovendrijven.
De namen dominee Finckensieper
en pastoor Braak vallen, en "mijn
vader kocht toentertijd een Fordje
voor niet te veel geld bij Kees Klare
in Middenmeer".
Een foto van de oude werkkampen
in Sluis I, (1931), en van de
Torenstraat, (1933), die in het
boekje staan, doen weer
herinneringen dagen. "Ik weet dat
een broer van mijn moeder, ome
Mart Mulder, kok was in het
werkkamp, en hij werkte in de
HaKA- winkel in het dorpje Sluis I.
Van de Toren
straat zegt Sluyter zich de grote
Hiermee is voorgoed de wereld uit
geholpen als zou Ad van Oers de
eerstgeborene in de Wieringermeer
zijn geweest. "En", voegt Martinus
Sluyter er nu aan toe: "ik heb nooit
mijn eerstgeboorterecht verkocht;
ook niet voor een bord linzensoep!"
