per schip waren aangevoerd in de haven in Den Oever. "Je ziet, iedereen
wilde wei een graantje meepikken bij de ontwikkeling van de
Wieringermeerpolder". "Ik weet nog dat een vrachtwagen, geladen met riet
voor dakbedekking van enkele boerderijen aan de Klieverweg kwam vast te
zitten in de nog weke bodem. Enkele rupstrekkers trokken en duwden de
hoog beladen vrachtwagen weer op het verharde pad".
Om de vier weken, ongeveer, reisde Theo de Boer in het weekend naar huis
in Drachten.
"Mijn vader ging vaker i,v,m, het bedrijf". "Wanneer ik niet naar huis ging
dan trokken we er in de vrije tijd op uit. Bijvoorbeeld, op de fiets naar
Schagen, of met de bus naar Den Helder, of later ook wel op de motor naar
Bergen (strand), maar meestal gingen we naar de bioscoop in
Hippolytushoef. Ook gingen we heel regelmatig voetbal kijken bij Succes,
Het voetbalveld van die club lag toen nog langs de Betonweg, vlak bij het
tegenwoordige restaurant "Brammetje".
"Inmiddels werkte ik ook regelmatig bij mijn vader, en we zaten in de kost
bij de groenteboer in Hippolytushoef. In die tijd maakten wij de overtocht
van Friesland naar Wieringen v.v. met een boot van Harlingen naar Den
Oever: een sleepboot wekelijks vol werkvolk. In die periode hebben wij de
Afsluitdijk zien 'groeien'. "Op een vrijdagavond, -we waren net klaar met
de bouw van bakkerij Koorn in Sluis I - zei ik tegen mijn vader: "Pa, morgen
vroeg gaan we op de motor over de nieuwe dijk naar huis". Officieel was de
Afsluitdijk toen nog niet open voor het verkeer. Grote borden bij Den Oever
met "Verbooden toegang voor onbevoegden" gaven dat duidelijk aan. Maar
wij waagden het er op. Bij Kornwerderzand konden we niet verder. De sluis
er) fje brug stonden open, de slagbomen omlaag. 'Hebben jullie permissie?',
564
Theo de Boer ziet met enige ontroering 'zijn tekst' ruim 60 jaar later terug.
