517
De oorlogsjaren
De oorlogsjaren verliepen zoals voor velen met de nodige spanningen: Vier
onderduikers in huis, plus een 17-jarig Jodinnetje van Duitse afkomst,
(opgenomen via DsVan Twillert te Wieringerwerfen de radio verstopt
onder het kaf op de zolder. Cili, zoals het Joodse meisje heette, is later
'boos' vertrokken naar Amsterdam, omdat haar zus, die in Haarlem verbleef
niet naar de Oosterkwelweg mocht komen. Cili kreeg later kennis aan een
Canadese soldaat en woont nu met hem in Palestina. Sindsdien nooit meer iets
van haar vernomen.
De onderwaterzetting, (april 1945) noopte Jan en z'n gezin te evacueren. In
eerste instantie naar café Boersen in Wieringerwaard, later een tijdje in
Groningen verbleven en tenslotte weer terug in de Wieringerwaard in een
'eigen' huisje.
Een gevaarlijk spannend avontuur beleefde Jan de Vries, samen met zijn
knecht aan het einde van de oorlog toen hij zijn door de Duitsers gestolen
koeien kwam terugeisen bij de Duitse commandant in Den Oever, alwaar zijn
koeien in een weiland liepen. De meegebrachte schetsen van zijn dieren
werden door de Duitsers weggehoond. Later die dag wist hij te ontsnappen uit
de bunker, waarin hij was opgesloten. "Van mijn leven heb ik niet zo hard
gefietst richting Wieringerwaard, waar mijn vrouw wachtte, niet wetende waar
ik was geweest" Later ontving hij voor de diefstal van zijn koeien een
geringe schadevergoeding van de Nederlandse overheid.
In 1947 betrok het gezin De Vries de noodwoning aan de Oosterkwelweg,
waaraan het wel zeer toepasselijke naambordje "VOLHOUDEN" werd onthuld.
Terugkijkend op zijn leven spreekt de heer De Vries over tevredenheid en
dankbaarheid. Liefdevol en met grote waardering spreekt hij over zijn vrouw,
die hem 14 jaar geleden plotseling kwam te ontvallen. "Zij was mijn steun en
toeverlaat". Wanneer ik wijs op de oorkonde aan de muur, die behoort bij de
koninklijke onderscheiding die hij heeft ontvangen op grond van zijn
verdiensten op maatschappelijk en kerkelijk terrein, wijst hij met trots op
een andere oorkonde, ontvangen van zijn kinderen en kleinkinderen als
waardering voor zijn niet aflatende zorg voor hen.
Jan de Vries, 90 jaar, na een bewogen leven nog gezond en heel helder van
geest: een tevreden Wieringermeerder
wj d
