blad 5
anderen lieten zich graag in die magere oorlogsjaren hier
horen
Ik las ergens in herinnering van ouderen, dat vooral in de
laatste bezettingstijden die kunstenaars naar onze
"graanschuur van Holland" trokken, omdat zij "in natura"
werden uitbetaald.
Van secretaris Lammers is verteld, dat hij de artiesten met
25 kilo capucijners of groene erwten honoreerde.
Na de oorlog.
Na de oorlog en inundatie is het herleefde Nut de ingesla
gen weg voortgegaan. 4 april 1944 was men voor het laatst
bij een geweest op een slecht bezochte avond met de voor
drachtskunstenaar Willem van Capelle. Bijna drie jaar
later, op 13 december 1946, vatte men de draad weer op.
In 1948 wilde men aan het bibliotheekwezen een permanent
karakter geven door de stichting van een centrale biblio
theek
Teneinde hieraan een bredere maatschappelijke grondslag te
geven, vroeg het Nutsbestuur aan de pas gevormde gemeente
raad om een subsidie. Voorlopig hield de raad hier de boot
nog wat af bang als men was, dat ook de andere (christelij
ke en katholieke) dorpse bibliotheken aan de bel zouden
trekken
Op muziekgebied trachtte het Nut de latente culturele
belangstelling te verhogen door de Haarlemse Orkest Vereni
ging (later NH Phylharmonisch Orkest) naar de grote zaal
van "Smit" te halen.
Later kwam er een Nutsuitvoering door "Die Haerlemsche
Musyckcamer"Nog ligt in het geheugen van menigeen het
kerstconcert van de Wogummers in de Hervormde Kerk te
Middenmeer in 1952.
Televisie
Eind vijftiger jaren en begin zestig bleek men, vooral door
de invloed van de televisie op het gedragspatroon van de
mensen, vergadermoe. Voor culturele aktiviteiten in eigen
omgeving werd minder en minder belangstelling getoond. Tal
van verenigingen werden slachtoffer van die tendens, zoals
de Wieringermeerfanfare en Soli.
Het ledental van het Nut was onder de tachtig gedaald en
een Nutsavond met minder dan veertig bezoekers was geen
uitzondering.
Zo werd de jaarvergadering van 31 oktober 1961 bezocht door
457
