'hier reikt het friese land de hand toe aan het westen'
o boze zee
vreeswekkend is uw naam
wij hebben u getemd
wij sloegen door uw vastberaden stroom
een majesteit van steen
wij geven toe
wij hebben zee van zee
als hart van hart
als bloed van bloed gescheiden
maar zie
de strenge vingers van de tijd
drijven ons altijd weer een toekomst in
waaraan wij moeten bouwen
willen wij niet in armoe vegeteren
vergeef dan goede zee
zachtmoedig is uw naam
vergeef dit monument zijn juichende gestalte
vergeef de glans van trots in onze ogen
vergeef de lijn van hoogmoed onzer handen
tast naar de hechte ruggen die wij bouwden
enkel met zachte armen
spaar ons uw blindelingse vuistslag van verweer
laat ons een akker
een diepe voetstap van vertrouwen
een veilig karrespoor van zekerheid
laat ons wat harde grond
waarop een wieg kan staan
laat ons wat zachte aarde voor de doden
laat ons de bomen met het uitzicht op de hemel
wij willen in hun schors een hart van liefde snijden
laat ons een woning van barmhartigheid
want zozeer hebben wij dit hijgend leven lief
dit iage land van zingende wijdopenheid
dat wij de golfslag van verraad niet willen horen
die eeuwig eeuwig aan de kusten klaagt
Martin A. Veltman
