"Tot slot wijs ik er uitdrukkelijk op, dat er geen enkele directe aanleiding is tot ongerustheid, doch dat de tijd die wij beleven tot het nemen van de nodige voorzorgsmaatregelen verplicht. Waarschijnlijk hierdoor kwam het dat een groot deel van de polderbewoners niet geloofde dat de Duitsers de polder onder water zouden zetten. Velen namen geen enkele voorzorgsmaatregel. Ze verwachtten iedere dag het einde van de oorlog, en de Duitsers zouden geen gelegenheid krijgen om hun plan uit te voeren. Weer anderen vertrouwden op het verzet en de geallieerden, die zouden het heus wel verhinde ren. Er waren zelfs mensen die verwachtten dat het water niet hoger zou komen dan een halve meter, ondanks het feit dat ieder rnet behulp van een peilschaal, aangebracht op de muur van het domeinkantoor te Wieringerwerf, kon berekenen hoe hoog het water zou komen staan. Alleen zij die afkomstig waren uit Noord-Holland, Friesland en Zeeland begrepen dat een polder, die onderwater liep volkomen onbewoonbaar zou zijn. Zelfs waarschuwingen van Duitse soldaten werden niet voor waar gehouden. Een boer die dicht bij de dijk woonde en door een Duitse officier op maandag 16 april gewaar schuwd werd, geloofde het niet. In plaats van maatregelen te nemen en anderen te waarschu wen, ging hij naar Slootdorp om kunstmest te kopen. Rond deze tijd werd door snelle geallieerde acties het noorden en oosten van ons land bevrijd en was de Noordoostpolder behouden. Bij ZZW haalde men adem. Direct na de bevrijding van het noorden en oosten van Nederland werd door mensen van ZZW in het bevrijde deel van het land woonarken, bagger- en ander materieel vaarklaar gemaakt en werden voorraden steen en rijshout bestemd voor de Wieringermeer. Voor de N.O.P. haalde men adem, maar voor de Wieringermeer steeg de spanning bij ZZW. Het is dinsdag 17 april 1945, om 4 uur in de morgen als de Duitsers burgemeester Saai in kennis stelden van hun voornemen de dijk vandaag te laten springen, en zo de polder onder water te zetten. Ondanks dat Seyss Inquart aan het verzet had laten weten dat hij de inundatie niet wenste. Maar hij had kennelijk geen greep meer op de gang van zaken. Onmiddellijk werd dit bericht via koeriers in heel de polder bekend gemaakt. Gezien de afstanden die moesten worden afgelegd waren er mensen die pas tegen 8 uur of later het bericht hoorden. Sommigen hebben zelfs nooit officieel bericht gekregen. De mededeling bracht grote verslagen heid en werd door velen niet direct geloofd. Het was deze dinsdag een stralende dag, waarbij de temperatuur de 18 graden bereikte. Het was warm en een schitterend voorjaar kondigde zich aan na de strenge hongerwinter van '44-'45. Maar de polderbewoners dachten niet aan zonnen en voorjaarsschoonmaak. Over enkele dagen zou het vijfde oorlogsjaar verstreken zijn en een zesde beginnen. Het westelijk deel van Nederland zuchtte nog altijd onder het juk van de bezetter. Een bezetter in het nauw, is als een kat in het nauw en die kan rare sprongen maken. Bij al die geruchten van die laatste dagen ondernam gemeentesecretaris Nap nog pogingen om het gemeente archief in veiligheid te brengen. Maar op deze morgen was het meer dan een gerucht. Het werd bittere ernst. Het was kwart over 12, toen er doffe dreunen klonken die de grond deden trillen. Er ontstonden twee gaten in de dijk en het water van het volle I Jsselmeer stroomde de polder in. Eerst langzaam en aarzelend, later als een woeste massa drong het water binnen. Bij het volstromen van de polder verbreedde en verdiepten de gaten zich. Het was een zinloze wraakactie van de Duitsers, maar ja de kat in het nauw, ze wisten dat ze verslagen waren en hadden daarom hun wraak genomen. Om half één waren de sloten vol, twee uur later stond het water al een halve meter op de erven van de boerderijen. in een tijdsbestek van 48 uur, vrijdag de 20" dus, was de gehele polder van 20.000 ha gevuld met 750.000.000 m3 water. Dat is ongeveer 200.000 m3 per minuut. De boerderij van landbouwer Bierma recht tegenover het, zuidelijke gat, was al na één dag verdwenen. Slechts in de minder diepe gedeelten van de polder in het N.W. en langs de randen van het oude 335 5

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Kroniek Historisch Genootschap Wieringermeer | 1998 | | pagina 10