Een van de verhalen uit die tijd die hij aan de leerlingen vertelde was, dat een Duitse officier
bij hem was gekomen met problemen van reumatische aard. Meester Aalders hield toen al bijen.
Een probaat middel tegen de reuma was een of meerdere bijensteken. De officier kermde nog
al erg en dat heeft meester Aalders doen besluiten om een grote hand vol bijen onder zijn kleding
te stoppen. En tot groot genoegen van hem heeft de Duitser plezierig staan dansen.
In de consistoriekamer van de Gereformeerde kerk te Slootdorp werden vaak vergaderingen gehouden
van het noordelijke district van de LO onder voorzitterschap van Gerrit Blaauboer (Waardweg).
Men was daar aan het vergaderen met de kerkboeken op tafel en de Duitsers boven hen op de
toren, die als uitkijkpost diende voor 'vijandige vliegtuigen'.
Verder waren daar o.a. aanwezig Adrie de Graaf, Catrinus Douma, Piet Blokker (Zijpe), Klaas
Snip (Zwaagdijk) en Jacob Aalders, met de laatste twee had hij veel kontakt, ook met Sicco
Mansholt. Als Klaas Snip kwam om het een of ander te regelen dan werd steevast een aantal
blaadjes half uit de agenda van meester Aalders gescheurd. Waarom? Als iemand zou komen
met een half blaadje wat paste in zijn agenda dan was het goed volk.
Aan voedsel voor de onderduikers was in principe geen gebrek. De familie was zelfverzorgend
ingesteld, hield kippen voor de eieren, de mest voor de tuin en de slacht, evenzo konijnen, honing
van klein veertig bijenvolken en niet vergeten de tuin waar van alles werd verbouwd.
Heden is dat in feite nog steeds zo.
Van de gaarkeuken die gevestigd was in Hotel Smit kregen zij altijd extra, zonder dat iets gezegd
werd door o.a. Otto de Vries en Piet Leijten. Daarnaast had hij met zijn broer een 'tabaksplantage',
een gedeelte bij de school en andere gedeelte bij een boer. Daar werden sigaren van gemaakt
en werd gebruikt als ruilmiddel. Vanuit Wieringen en Medemblik kwam men met vis om sigaren
te krijgen.
Na de onderwaterzetting werd in november 1946 de school gestart in de Hervormde Kerk, de
mooie glas in lood ramen waren stuk. In twee lokalen waren alle zes klassen gehuisvest. Daarna
naar de herbouwde school, eerst werden drie lokalen gebruikt en vervolgens de vierde in gebruik.
In 1952 werd door meester Aalders, in samenwerking met, een start gemaakt met de bouw van
het eerste schoolzwembad in Nederland. Als leerling van de vierde mocht ik helpen graven, sjouwen
en dergelijk met heel veel enthousiasme, dat ingegeven was door, u weet het.
In die zelfde periode kwam meester Aalders in samenwerking met de oudercommissie tot het
fenomeen 'schoolmelk'. Nog niet vertoont in Nederland, de werkwijze was eenvoudig, s'morgens
werden de flessen melk op de radiatoren gelegd en in het speelkwartier werden ze geopend en
de stenen bekers gevuld. Om twaalf uur alle bekers verzamelen in een kist en werd door een
van de leerlingen weggebracht naar het kamp, dat gelegen was waar nu het transportbedrijf
Wiegersma is gehuisvest. Daar werd in de keuken van het kamp de bekers gewassen en volgende
morgen weer opgehaald.
De schoolreisjes van meester Aalders waren een groot feest en heel leerzaam. Een voorbeeld:
s'morgens om 6 uur met de bus naar de melkfabriek in Purmerend. Daarna naar de Blooker
cacaofabriek in Amsterdam. Nog voor de middag in Zeist bij de Gero fabriek en daarna nog
naar Burgers dierenpark te Arnhem. Een hele lange dag maar wel heel fijn. De kosten werden
ten eerste door de leerlingen per week gespaard op school en ten tweede door met lijsten langs
de deuren te gaan.
De Wieringermeer kan trots zijn op deze twee mensen die hun hele leven zich hebben
ingezet voor de medemens. Hulde en dank aan het echtpaar Aalders.
pag 164
