Wel een typisch en voor de huisvrouw minder
aangenaam waren de in het najaar met veel wind
plaatshebbende sneeuwen van het zeeasterpluis,
hetgeen zich toen soms bij wolken over de vlakte
bewoog.
Ten zeerste verwonderd heeft mij steeds ook
dit, dat men op meerdere, soms ook zeer afgelegen
plaatsen en aan een einde afgesloten, aan het andere
einde vrij ver (±50 cm.) boven de waterspiegel der
tocht uitmondende slooten soms vele z.g.n.
stekelbaarsjes aantrof. Nimmer kon ik een
verklaring vinden of hooren, hoe deze vischjes zoo
spoedig en in zoo'n aantal in deze afgesloten plasjes
aanwezig konden zijn. Dit en zooveel ander
beschouw ik als het mysterieus leven der natuur,
welks mysterie wij hier van zoo nabij mochten
aanschouwen.
Het was toen reeds dat enkele voortrekkers zich
i.d. polder op de ontginningsboerderijen gingen
vestigen en het land toen met groote oppervlakten
in cultuur gebracht werd, waardoor het oorspronke
lijke aspect vrij vlug verdween en langzamerhand
de polder in een toestand kwam, waarin reeds velen
hem gekend hebben.
Noot:
Abraham Langereis is geboren op 30 mei 1896
te Anna Paulowna, in 1922 op 10 maart is hij
gehuwd met Anna Keppel geboren in 1898, een
broer van haar was Piet Keppel van de Klieverweg
en een achterneef was Willem Keppel te Midden-
meer. Hij is op 4 februari 1950 overleden.
Tot besluit.
Zoo alles bijeengenomen, trotsch de "Sinty"
met zijn imponeerende geluid, naast de bedrijfsboer
met zijn trekkende menschen voor zijn egge of
zaaimachine, trotsch (allicht wel ondoordachte)
uitlatingen en handelingen van personen met gezag,
welke mij evenwel tot diep in het hart trofen,
achten wij ons toch bijzonder bevoorrecht dat het
ons gegeven werd dit alles te mogen beleven.
Met dankbaarheid aan Hem, wiens werken zoo
ondoorgrondelijk zijn, zullen wij steeds aan dit
beleven van dit stukje miniatuur schepping terug
denken.
aldus Abraham Langereis.
118 -
