met de landheer gesprokendit leidde echter niet
tot een overeenkomstHij zei:"Je gaat daar toch-niét
toe,naar zoo'n ongezond oord." Enfin, nadat m'n man
nog eens een excursie naar de Wieringermeer had ge
maakt besloot hij te solliciteer.en als bedrijfsleider.
Het was natuurlijk een tijd van spanning en tenslotte
kwam de benoeming. U begrijpt de meeningen van de men-
schen waren verschillend, ja ze vonden het dan wel
mooi dat je als bedrijfsleider een vast inkomen kreeg,
maar om naar zoo'n afgelegen oord te trekken neen,
dan zouden ze maar liever op de boerderij blijven en
zoo door gaan.
Naar de polder.
Zoo trokken we dan laatst October 1932 naar den Polder.
Het huisraad werd in een vrachtwagen met aanhangwagen
vervoerd,wij zelf reisden per trein en konden den
nacht doorbrengen bij familie in Schagen, zoodat wij
den volgenden morgen in Slootdorp konden zijn. Wij
werden daar tijdelijk in een arbeiderswoning onderge
bracht, het viel echter niet mes daar alles in te ber
gen. In dit huis was één behoorlijke kamer.Ik kan me
nog indenken hoe het was toen de wagens gelost waren,
de kamer stond vol met meubelen en stoelen en je wist
je waarlijk niet te draaien en aan welk eind je begin
nen zou. We begrepen aldra dat je daar geen honger be
hoefde te lijden,een schaar van bakkerskruideniers
slagers en groenteboeren van het oude land kwam om de
gunst vragen. Ook maakten we al gauw kennis met onze
buren,het waren Friezen, je had altijd gehoord, die
waren zoo stijf,maar zij waren dat heelemaal niet.
Ook woonden er in onze rij een Noord-Hollandereen
Brabantsche en 'n Groningsche collega.
Te Middenmeer was nog een grooter verzameling van be
drijf sleiders die zich daar tijdelijk moesten vesti
gen. Zij kwamen daar allemaal in nieuwe huizen,de stra
ten moesten nog aangelegd worden. Daar woonden op een
rij armen en rijken,uit alle deelen van het land,zoo
als GroningersZeeuwenBrabanders enz.
Een Groningsche collega had al bijtijds vergunning
aangevraagd om met zijn verhuisboel over de Afsluit
dijk te mogen gaan,maar de tijd was aangebroken en
nog geen vergunningdus dan maar over land,wat voor
al toen een heele onderneming was. Ze reden en reden
en zouden te Purmerend maar eens pauzeeren.Ze zaten
aan een lekkere kop koffie en daar kwam zoowaar een
A-auto,die daar ook stopte.Wat een verrassing, een
a.s. collega werd door familieleden naar hun nieuwe
woonplaats gebracht. Ze hadden onderweg een auto-on
geluk gehad,maar waren er met de schrik af gekomen.
Onze collega trok met z'n verhuisboel weer verder,
maar kon niet bij Medemblik of Aartswoud den Polder
in,ook niet bij Kolhorn of Wieringerwaardmaar moest
heelemaal via WieringenOver ponten enz. kwam men
pag. 61
