limhen hoe verder
19
“De hyacintenkoorts" lijkt een plaatselijke ziekte, waar
veel Limmers elkaar mee hebben aan-gestoken. Wat is
het precies? Ik heb het er eens met Arjan Kaandorp
over gehad, die het ook zwaar te pakken heeft. Ook hij
kan het niet precies doorgronden, het is een gevoel
van binnenuit. Maar zeer hardnekkig is het wel; het
heeft iets weg van een verslaving. Voor wie het heeft
is er één troost, je hebt het niet alleen. Van jongs af
aan weet ik niet beter dan dat de Bloemendagen een
belangrijke rol speelden bij ons thuis. Het stimuleerde
de familie-band en het contact met buren en vrienden.
Volgens mijn broer Leo is het begonnen als een
geintje. Johan onze oudere broer heeft de aanzet
gegeven om voor het eerst iets neer te leggen in de
tuin. Dat was in het prille begin. Het mozaïek werd plat
op de grond gemaakt, want een beun bestond nog
niet. Vader Jan was van dit kleine project niet eens op
de hoogte, maar vond het geweldig en zo was de
traditie geboren. Vader Jan pakte het groots aan en
wilde meteen driedimensionaal aan de slag. Het eerste
werkstuk was een auto met echte banden en een
raamkozijn als voorruit.
In de auto zat een verklede pop, alias Dorus (Tom
Manders). Het hele werkstuk was van narcissen
gemaakt.
Ook de politieke onderwerpen schuwde hij niet. De
Persprijs van de Alkmaarse Courant won hij met het
mozaïek waarop drie gemeentewapens waren
afgebeeld.
De wapens van Heiloo en Castricum trokken om het
hardst aan het wapen van Limmen. Jaren later kwam
Castricum als winnaar uit deze strijd vandaan. Het
waren voor iedereen vermoeiende, maar mooie
dagen.
Hun jongste zoon Jos heeft al die jaren zijn vader
hierbij volop geholpen. Hij is door de jaren heen zo
enthousiast geworden, dat hij op bijna dezelfde voet
verder ging als zijn vader.
Hieronder volgt zijn verhaal.
