32
Ondanks dat de één vaak naar rechts wilde en de ander naar links of
andersom had Ko een heel goede band met zijn vader Jaap, die in
1978 op 66-jarige leeftijd plotseling tijdens het Carnaval in de Burgerij
overleed. De volgende dag zouden Ko en Willy in ondertrouw gaan,
maar dat is toen afgelast. Op de verjaardag van Ko’s moeder zijn ze
zes weken later getrouwd. Maar geen feest, geen muziek en om
21.00 uur ’s avonds was het bruidspaar weer thuis op de Hogeweg.
Het lossen van strobalen werd vaak een wedstrijdje tussen de twee
broers, wie de meeste balen kon lossen. Maar omdat Ko telkens de
auto moest verplaatsen, had hij er altijd minder dan Peter. Als er
graszoden moesten worden geladen werd dat gedaan door
graszodenstekers van dat bedrijf. Als de ene kant was geladen werd
de auto gekeerd zodat de andere kant kon worden geladen. Een
fooitje hielp dan weleens om de zaak te bespoedigen. Maar op een
gegeven moment liep dit uit de hand en stonden er soms zeven auto’s
te wachten, terwijl de broers snel werden geholpen. Dat kon natuurlijk
niet meer en toen was het snel over. Geen omkoperij meer!
van 88 en 91 jaar te zijn. Dus ze moesten gezien hun leeftijd wel
geholpen worden. “Wij komen stro ophalen”, zeiden de broers, “maar
die aan de rechterkant hoeven we niet, want daar zitten te veel distels
in”. Het ging om ongeveer honderd baaltjes en die moesten met de
trekker van het land naar de vrachtwagen worden gebracht. “Maar
hoe doen we dat? Weet je wat, je oudste broer op de trekker, Peter
op de platte wagen en wij, de 88-jarige en Ko geven ze aan”. De
oudste broer reed echter zo hard op de trekker, dwars over de voren,
dat Peter en alle strobalen ervan af rammelden. De trekker kwam tot
stilstand en de bestuurder lag op het stuur met twee strobalen in zijn
nek. “Ik kom hier nooit meer!”, sprak Ko.
De broers haalden hun graszoden bij Jan Fokker in Eemnes
(Gramefo) maar sinds kort haalt Ko de graszoden bij de firma Klaver
in Opperdoes. Geen files meer en kortere afstanden.
Peter deed elke week op maandagavond samen met Willy trouw de
administratie. Op een oude typemachine werden de facturen uitgetikt.
En als het fout ging moest het over. Aan de Hogeweg was het een
komen en gaan van allerlei mensen. Particulieren, leveranciers en
kennissen, iedereen kwam langs en de koffie stond dankzij Willy altijd
klaar. De huiskamer leek wel een kantine. Als er onder etenstijd een
