Beste Wim,
Gerda Kuyper-Bruschke
19
En hoe gaat het nu met jullie?
“In 2012 kreeg Dina een beroerte waardoor ze wel wat beperkt was
geworden. Ze kon bijvoorbeeld niet meer zonder rollator lopen.
Eigenlijk kwam het heel goed uit dat ik thuis was, zodat ik een deel
van de zorg voor haar op me kon nemen. Twee jaar geleden kreeg
Dina meer klachten, vooral van vermoeidheid. Na onderzoek bleek ze
kanker te hebben. Vorig jaar is ze helaas overleden. We waren 47
jaar getrouwd. Ik mis haar, maar ja, je moet wel verder. Nog een geluk
dat ik thuis was al die jaren. Want nu kan ik me heel goed redden met
alles hier in het huis. Ik hoop hier nog wat jaartjes te blijven.”
Waardoor werd je later afgekeurd?
“Waar het door komt weet ik niet precies, wel ben ik in de bouw
diverse keren gevallen. Ik ben nou eenmaal iemand die wil
doordouwen, opschieten, nog effe gauw dit of dat afmaken, dat zal de
oorzaak wel zijn. Ik ben bij de firma Baltus gevallen en bij de Scouting
en altijd was er wel wat stuk. Hoe dan ook, ik was bij Hilbers aan het
werk, dat gebouw met zo’n plat dak. Ik had daar weer eens niet goed
opgelet en ben toen gevallen. De dokter werd erbij gehaald. Die zei:
“je moet wel even naar het ziekenhuis, maar je bent zo weer thuis”.
Het bleek veel ernstiger. Ik heb zes weken in het ziekenhuis gelegen.
Het enige voordeel dat ik daaraan over heb is dat ik sinds die tijd niet
meer rook. Al was het best moeilijk hoor! Ik weet nog dat de jongen
die naast me lag in het ziekenhuis onder de dekens aan het roken
was. Maar goed, ik ben toen voor 50% afgekeurd, zodat ik nog wel
wat ander licht werk kon doen. Het was net in die tijd dat er nieuwe
regels van kracht waren waardoor ik verplicht werd om pakwerk of
zoiets te doen. Gelukkig heeft mijn baas er nog voor gezorgd dat ik
aangepast werk kon blijven doen in de bouw. Dat lukte hem door mij
in de oude regeling te zetten.”
Zelf dacht je dat er niet zoveel te vertellen was, maar het is een mooi
verhaal geworden over een aardige jongen en hoe hij zijn jeugd heeft
ervaren. Dank je wel.
