die tijd heet ons huis "in de Gelucksalighe Conifeer" en gelucksaligh
49
zaadjes uit tevoorschijn sprongen. De vader moest ze natuurlijk
planten en hj hoopte dat er net zulke mooie ranke bomen uit
zouden groeien als in de Libanon zelf. En ja hoor, na enige tijd
kwamen er kleine groene sprietjes onder het zaadje uit. Dit groeide
uit tot ware bomen. Dit voorval groeide uit tot een waar plan.
De vader was eigenlijk al een vroege milieuactivist. Hij wilde alle
mensen in en om Limmen laten meegenieten van de prachtige
natuur en de zuurstofproducerende bomen. Zo ontstond het idee om
naast zijn reizen een boomkwekerij te beginnen, zodat alle Lim mers
konden genieten van de zuurstofrakkertjes! De zaadjes werden
geplant in echte Limmer bodem, zodat de bomen gewend zouden
zijn aan onze zandgrond en onze Nederlandse temperaturen.
Ook de kinderen werden aan het werk gezet. Zij hielpen mee met
het onkruid wieden en de boompjes, wanneer deze groot genoeg
waren, te verpotten in plasticcontainertj es.
Nu moest de Limmer bevolking nog weten dat deze
zuurstofrakkertjes te koop waren, dus de vader adverteerde in het
Limmer krantje met steeds weer actuele berichten en aanbiedingen
van zijn groene zuurstofrakkertjes.
En waar kon je deze boompjes dus kopen? In de Gelucksalighe
Conifeer. Het heerlijkste plekje op aarde, het plekje waar hij altijd
weer blij was om aan te komen na zijn reizen, het plekje waar hij
zich helemaal thuis voelde, bij zijn vrouw en kinderen, daar op de
Visweg in Limmen.
Eigenhandig werd er een houten uithangbord gemaakt, de letters
werden erop getekend, uitgesneden en met goudverf in gekleurd.
Het uithangbord werd geplaatst en de verkoop kon beginnen. Vanaf
was het er.
Wij kinderen hebben daar en in Limmen van een heerlijke, zorgeloze
en zonnige jeugd mogen genieten, waar ik nog steeds met een
glimlach aan terug denk.
Elly Vreeburg
