een bord op het huis gespijkerd, waarop stond "AMERIKA". Z o kon
Cornelis zich toch een beetje in Amerika wanen. Tot een tiental
jaren geleden heeft het huis zo geheten.
- -J"!
T—t
Mijn opa (Kees D ekker) had zijn bijnaam de Ket te danken aan het
feit, dat hij met paard en wagen handelde in aardappelen, groenten
en fruit. Een ket is een iets kleiner en feller paard dan een gewoon
paard. Mijn vader, Niek D ekker, nam de zaak over, maar had toen
waarschijnlijk al de bijnaam de Ket Niek de Ket dus. Hij ventte in
Limmen als groenteboer met de kettenwagen en bracht voor de
tuinders hun producten naar de veiling en kocht producten in. Daar
kwam ongeveer 60 jaar geleden een einde aan, maar de bijnaam
"de Ket" is nog blijven bestaan, al ben ik wel de laatste met deze
naam. Mijn zoon Kees wordt niet meer zo genoemd. De naam op
mijn huis is een herinnering aan het verleden (zie jaarboekje 2014).
Toen ik, Kees D ekker, in huize Amerika kwam wonen, zei men in
Limmen Kan dat wel, een communist in Amerika? Ik zat namelijk
voor de CPN in de raad en had niet veel op met Amerika. Dat vond
men in Limmen een onmogelijke zaak en zeer tegen strij dig met mijn
opvattingen. Rond 1980 zei mijn vrouw Riet van Kessel op een van
mijn verjaardagen: "Je cadeau hangt buiten, Kees. G a maar kijken.
Aan de gevel hing een bord met "huize de Ket" erop. Die naam
paste mij beter. Ik vind dit zelf een mooie geuzennaam, die ik nog
steeds met ere draag.
41
