tegen mij: "Elly, Elly wat doe jij je vader en moeder een verdriet". Dat
Na nog een paar keren zei ik tegen mijn moeder: "weet je wie het
dienstbode had knipmanie".
Elly We
30
Moeder breide elke avond aan een jurkje of ze naaide kleren. Ze
was altijd bezig. Een goede kennis van mijn moeder was coupeuse
en zij naaide voor mij uit een oude winterjas een prachtige nieuw
jas je. W at was ik toch blij en trots.
De kleren die je 's zondags gedragen had gingen maandagochtend
weer de kast in, zoals dat vroeger ging. Totdat ik op een
maandagmorgen uit school kwam en er een groot gat in mjn
gebreide jurk gekni pt was. Dus moeder vreselijk boos op mij en
vroeg hoe dat kwam. Ik was me van geen kwaad bewust maar kreeg
toch straf. Ze was kwaad, ontzettend kwaad. Enige tijd later
gebeurde er iets met mjn nieuwe jas waar ik zo blij mee was. Het
was op een maandagmorgen en ik moest bij mijn moeder komen. Ik
voelde dat er weer iets was gebeurd. En jawel hoor, mijn nieuwe
jasje had op de achterkant een hele grote inktvlek. Moeder was
vreselijk boos want ze was zo blij dat ze voor ons nieuwe kleren had
en nu gebeurde dit weer.
Het gaten knippen in onze kleding gebeurde regelmatig. Ik wist niet
wat ik tegen mijn moeder moest zeggen, want ik had niets gedaan.
Mijn grootv ader die s zondags uit de kerk kwam koffie drinken zei
vond ik vreselijk, ik heb door dat alles een tijdlang echt last van een
trauma gehad.
doet.. Annie! Maar tegelijk dacht ik: Annie is 18 jaar die doet zoiets
niet. Maar ik voelde gewoon dat zij het was geweest.
Totdat ze op een maandagmorgen de slaapkamer aan het
schoonmaken was. Toen betrapte moeder haar, ze was bezig om
met een schaar grote gaten in onze kleding te knippen. Zo werd ze
dus op heterdaad betrapt. Ik kwam die dag uit school en de politie
stond bij ons in huis om Annie mee te nemen. Ze smeekte om te
mogen blijven maar dat mocht ze niet meer. W at was ik blij dat ze
door politieman Baard werd meegenomen want nu kon ze onze
kleren niet meer kapot maken waar moeder zoveel tijd in had
gestoken. Ik kan me nog zo goed herinneren dat er op de
voorpagina van de krant met grote zwarte letters stond: "Limmer
Natuurlijk werd het mij vergeven, ik had toch niets gedaan!
