tegen mij: "Elly, Elly wat doe jij je vader en moeder een verdriet". Dat Na nog een paar keren zei ik tegen mijn moeder: "weet je wie het dienstbode had knipmanie". Elly We 30 Moeder breide elke avond aan een jurkje of ze naaide kleren. Ze was altijd bezig. Een goede kennis van mijn moeder was coupeuse en zij naaide voor mij uit een oude winterjas een prachtige nieuw jas je. W at was ik toch blij en trots. De kleren die je 's zondags gedragen had gingen maandagochtend weer de kast in, zoals dat vroeger ging. Totdat ik op een maandagmorgen uit school kwam en er een groot gat in mjn gebreide jurk gekni pt was. Dus moeder vreselijk boos op mij en vroeg hoe dat kwam. Ik was me van geen kwaad bewust maar kreeg toch straf. Ze was kwaad, ontzettend kwaad. Enige tijd later gebeurde er iets met mjn nieuwe jas waar ik zo blij mee was. Het was op een maandagmorgen en ik moest bij mijn moeder komen. Ik voelde dat er weer iets was gebeurd. En jawel hoor, mijn nieuwe jasje had op de achterkant een hele grote inktvlek. Moeder was vreselijk boos want ze was zo blij dat ze voor ons nieuwe kleren had en nu gebeurde dit weer. Het gaten knippen in onze kleding gebeurde regelmatig. Ik wist niet wat ik tegen mijn moeder moest zeggen, want ik had niets gedaan. Mijn grootv ader die s zondags uit de kerk kwam koffie drinken zei vond ik vreselijk, ik heb door dat alles een tijdlang echt last van een trauma gehad. doet.. Annie! Maar tegelijk dacht ik: Annie is 18 jaar die doet zoiets niet. Maar ik voelde gewoon dat zij het was geweest. Totdat ze op een maandagmorgen de slaapkamer aan het schoonmaken was. Toen betrapte moeder haar, ze was bezig om met een schaar grote gaten in onze kleding te knippen. Zo werd ze dus op heterdaad betrapt. Ik kwam die dag uit school en de politie stond bij ons in huis om Annie mee te nemen. Ze smeekte om te mogen blijven maar dat mocht ze niet meer. W at was ik blij dat ze door politieman Baard werd meegenomen want nu kon ze onze kleren niet meer kapot maken waar moeder zoveel tijd in had gestoken. Ik kan me nog zo goed herinneren dat er op de voorpagina van de krant met grote zwarte letters stond: "Limmer Natuurlijk werd het mij vergeven, ik had toch niets gedaan!

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 2016 | | pagina 31