lagen nog veel Amerikaanse landingsvaartuigen. Met dit alles zijn
veel dollars verloren gegaan. ^Wat was dat een verschil met de
uitgaven van de Nederlandse defensie. Als fourier kreeg ik pas
nieuwe sokken als ik hiervoor de oude exemplaren had ingewisseld.
De verzorging was trouwens ronduit slecht. Er zijn meer dagen
omgegaan waarop ik één of twee keer per dag heb gegeten dan drie
keer! Bijna elke dag aten we slechte soep en aten we worst, die
gebakken moest worden. Er stond nog wel ergens een kraam, waar
je blikjes gesuikerde melk kon kopen. In die blikjes moest je twee
gaatjes maken om ze leeg te kunnen drinken om daarmee je honger
te stillen. Ik woog toen nog geen 50 kilo. Het bataljon was voor
driekwart ondervoe d. Volge ns de militaire dienst moest het eten
goed zijn. Het was Amerikaans eten. Als iets buitengewoons kregen
de onderofficieren op oudejaarsdag 1949 - 1950 boerenkoolprak uit
blik. Onder luid protest werd ook de eerste radio, die geschonken
was door een Nederlandse organisatie, gevorderd door de
gouverneur. Het was echter niet alleen maar kommer en kwel, dat
was het zeker niet.
De Papoea s, de oorspronkelijke bewoners van het eiland Nieuw-
Guinea en enkele naburige eilanden, waren vriendelijk en vrolijk en
hadden bijzondere feesten en dansen. De missie en de zending
waren hier duidelijk merkbaar. In elke kampong hing boven de
ingang van het dorp een foto van Hare Maj esteit. Op verder
afgelegen kampongs zijn wel oude schedels aangetro ffen
Op het prachtige Sentanimeer heb ik het geluk gehad om met een
paar P apoea-knapen in een dubbele prauw op krokodillenjacht te
zijn geweestAls het donker is en je schijnt met bijvoorbeeld een
zaklantaarn in de ogen van een krokodil, dan reflecteert dat.
Hierdoor konden de jagers met een puntig voorwerp de kleinere
exemplaren aan de haak slaan. Door de vriendelijke bewoners
werden we meer gezien als gewapende toeristen. In ons bataljon is
er één slachtoffer te betreuren geweest. Dat kwam niet door het
oorlogsgeweld, maar door een ongeval.
Na verloop van acht negen maanden ging het gerucht, dat we
naar huis zouden gaan. Maar helaas, het werd een boottocht naar
Djakarta met daarna een treinreis langs de noordkant van Java naar
77
