De D uitsers die in Limmen gestationeerd waren, hadden de keuken
bij V erduin op de Straatweg. Dit huisje stond naast het winkeltje van
Guu rtj e en Jan Verduin. Later heeft Piet v.d. Park er gewoond. Van
dit eten heb ik veel gekregen, want zij aten dit op in de serre van
Tinus Zandbergen, een paar huizen bij ons vandaan. Angst voor de
Duitsers heb ik nooit gehad. Je wist niet anders, ze hoorden bij je
jeugd.
58
verder en werd opgevangen door buurvrouw van Kessel. Deze trok
me mee naar binnen en we schuilden in de plee. Toen er geen
tweede beschieting meer kwam mocht ik weer naar huis. Wij
woonden recht tegenover Piet van Kessel bijgenaamd Piet
P otdome. Buitengekomen zag ik buurman Jouke Haanstra naar
buiten komen en die schreeuwde om hulp. Hij had een blauwgrijs
g estr ee pt jasje aan en ik zag op z n schouder bloed en een stukje
vlees z itten. Mijn vader inmiddels ook op de weg trok mij naar
binnen, waar ik veilig was. De beschieting van de bus had ook Nel
Haanstra getroffen en haar dochtertje, Terwijl zij bezig was haar
baby te voeden is de kogelregen over hen beiden heen gekomen.
Met de transportwagen van Zandbergen zijn zij nog naar het
ziekenhuis gebracht. Beiden zijn overleden en de kogelgaten
herinnerden nog jarenlang aan deze beschieting.
Bij het zien van die gaten kwamen de herinneringen aan die fatale
ogenblikken steeds terug bij mij.
Er was bij W inder aan de W estkant van de straatweg een grote
schuur naast de woning van Meindert ^V inder. Hier was de
zogenaamde gaarkeuken in geplaatst om voor de inwoners van
Limmen voedsel te bereiden. Piet van Kessel bracht dit voedsel rond
en ik ben diverse keren mee geweest om dit rond te brengen. Zelf
heb ik nooit van de gaarkeuken gebruik gemaakt.
De mensen waren echt heel vindingrijk wat betreft kleding. Er werd
niets weggegooid. Breiwerk werd uitgehaald en daar werd
ondergoed van gebreid. Helaas voor de dragers, het jeukte en
kriebelde op je blote lijf. Eén voordeel, je had ondergoed, maar hoe
het voelde, dat vergeet ik nooit meer.
Kees K
roone
