razzia's gehouden. Toen Gerrit over de Westerweg fietste op weg handje mee in de bloemen. Hij voetbalde graag en in de jaren '50 48 eigen zak betalen. Na zijn diensttijd ging Gerrit weer terug naar Kraakman in de Schermer om te hooien. Tijdens de mobilisatie werd Gerrit de eerste vier weken opgeroepen in Den Helder, maar het begin van de oorlog bracht hij door in de Kromhoutkazerne in Amersfoort. Hij was aangesteld als schoen m aker. Al h oewel, hij mocht alleen de hakken doen. Voor de zolen moesten ze met paard en wagen naar het centrum van Amersfoort. Van de Duitsers mochten zij het terrein niet af, maar binnen de kazerne hadden zij enige bewegingsvrijheid. Op een gegeven moment is hij toch weer terug beland in Limmen. In hun huis aan de ^W esterweg was een slaapkamer met tegen het raam een verlaging. Hierdoor was een loze ruimte ontstaan. Bij onraad kroop Gerrit daar in. Tegen het eind van oorlog werden er naar Hunnekink, zag hij een patrouille van de Duitsers staan. Hij reed ter hoogte van het transformatorhuisje en wilde rechtsaf naar Cor Nuyens, toen de kogels hem om de oren vlogen. Snel dook hij een aspergeveld in bij het Dronenlaantje. Hij heeft daar de hele middag plat op de grond gelegen en toen hij stemmen hoorde, kwam hij voorzichtig omhoog en vroeg hij: Is het al over? Toen bleek dat de Duitsers al uren vertrokken waren. Veel wilde Gerrit overigens niet kwijt over die tijd. Ik zei het al, het waren moeilijke tijden. Men werkte tot laat in de avond en veel tijd en geld voor vertier was er niet. Een biertje na de wedstrijd met zijn voetbalvrienden was er niet bij, want direct na de wedstrijd trok Gerrit zijn jas aan over zijn voetbalkleren en ging naar huis. De enige keer, dat hij op vakantie is geweest, was met Dirk Castricum, zijn collega bij Valkering. Zij gingen naar Duitsland. Ook ging hij wel eens naar zijn zoon Piet in Zweden, die bij Cor Mooij werkte, maar ook daar kon hij niet stilzitten en hielp hij een speelden bedrijven onderling tegen elkaar. Zo was er een wedstrijd tussen bollenbedrijf Valkering en transportbedrijf W inder. De uitslag is onbekend, maar het ging er stevig aan toe.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 2015 | | pagina 49