jongens in de rug werden aangevallen. Bij zo'n aanval bij Rotterdam
mensen die moesten vluchten voor de Nazi's, veel joden die maar al
hangar niet uit en waren al vernietigd voordat de piloten hun sokken
aan hadden.
Er volgden een paar angstige dagen en een ieder dacht aan
verwanten en kennissen die de taak hadden de vijandelijke troepen
tegen te houden. Dat was een onmogelijke strijd, immers de vijand
was modern bewapend en veel sterker in getal. Bovendien hadden
zij valscherm troepen die zij achter de frontlijn dropten, zodat onze
sneuvelde Henk Nuyens.
Op dinsdag, de vijfde oorlogsdag, verschenen een groot aantal
bommenwerpers boven Rotterdam en gooiden een groot deel van
de stad in puin en doodden talloze burgers.
De capitulatie
Intussen was onze regering naar Engeland gevlucht en ook koningin
W ilhelmina restte niets anders dan haar koffertje te pakken en
wegwezen. Nederland was daardoor zonder bestuur en daarom gold
bij ons het Militair Gezag. Aan het hoofd daarvan stond toen
Generaal W inkelman. Hij kreeg van zijn vijand te verstaan dat hij
mocht kiezen tussen overgave of vernietiging van nog meer
Nederlandse steden.
De generaal kon niet veel anders dan stoppen en dat betekende dat
de oorlog voorbij was en wij in handen van de Duitsers werden
overgeleverd. En op dat moment beseften wij nog niet welk een
ellende er zou volgen in de komende jaren. Je was blij als je
soldaten weer gezond thuis kwamen.
Dat ons defensiesysteem wel moest falen ging ik ook begrijpen
nadat ik het boekje "Ontluisterende Mei" had gelezen dat in die
dagen verscheen. In dat boekje vertelden een aantal bekende
schrijvers hun ervaring bij de oorlogvoerende Nederlandse legers.
Eén van deze schrijvers was de KLM pilootgezagvoerder Furolie, en
zijn verhaal is mij het duidelijkst bijgebleven omdat het precies
aangeeft wat er schort bj de leiding van ons leger.
Zijn verhaal luidt als volgt: Op die laatste oorlogsdag, in de
namiddag van de 14° mei stond Furolie op de startbaan van
Schiphol klaar om te vertrekken naar Engeland. Aan boord had hij
te goed wisten wat hun te wachten stond in Nederland. Furolie
wachtte op het sein vertrek, maar dat kwam maar niet. In plaats
