was zo ad rem om te zeggen, dat ik mij verslikt had. "Gaat u maar",
zei zij. "het gaat zo wel weer over". Dat omslaan van stemmingen,
zou vinden in Limmen. Het zou 's nachts gebeuren; bij wie wisten zij
kreeg onder tafel een flinke trap, van wie weet ik niet en ik barstte in
huilen uit, maar niet van de pijn, maar van het lachen! Mijn moeder
van lachen naar huilen, dat had je erg hè. Wij zaten daar met zijn
vijven. Er was ook een vrou wtj e bij, waarvan ik dacht dat het een
vrouw was, die achter een groentekar had gestaan. Voor geen goud
at ze van een bord, waar een blutsje vanaf was. Maar als de dochter
van Veenendaal thuis was, moest zij haar mond houden, anders
kreeg zij niks. Die dochter woonde in Leerdam, en die kwam wel
eens over.
Toen kwam er op een dag een boodschap, dat er een overval plaats
niet, maar wij moesten allemaal weg. ^W ij hebben drie dagen in een
hooiberg gezeten. Daar was het dametje dametje_af. Daar deed zij
net als wij haar behoeften waar dat moest. Wij kregen op tijd eten,
maar wij zaten drie dagen verstopt achter die balen hooi. Af en toe
ging er zo n baal weg en kreeg je je eten en drinken en dan ging die
baal er weer voor.
Tot zo ver het verhaal van Roosje over de periode in Amsterdam en
Lim menEr volgden nog onderduikadressen in Heiloo, verschillende
in Heemskerk, en in BeverwijkOp het laatst wisselden de adressen
zich snel af. Soms zat ze alleen maar enkele dagen op één adres,
en volgde er weer een anderEen hele bittere periodeZij heeft over
heel wat adressen gezworven, maar op een gegeven moment waren
de adressen op. Zij maakte kleren voor etenZij keerde terug naar
het eerste onderduikadres in Heemskerk en van daaruit ging zij nog
regelmatig op de ploffiets naar Limmen om melk te halen. Tot de
bevrijding heeft zij daar gezeten. Na de bevrijding is zij teruggegaan
naar Amsterdam, maar echt bevrijd heeft zij zich nooit meer
gevoeld.
Namens Roosje Haringman, Ad Hoek
61
