mijn moeder 's morgens om kw art voor zes wakker met een vreemd
mij (mijn vader lag nog steeds in het ziekenhuis): "Gauw jongens,
kleren over je pyjama a an en wegwezen!" Wij zijn gevlucht naar
radeloos naar mijn vader toe. "Oom les, u moet me helpen, u moet
me helpen". Wij wisten niet beter, of die jongen zat in Westerbork,
die nacht opgepakt en hij zat bij hen op zolder ondergedoken. "Weet
u geen manier om mijn ouders vrij te krijgen?" Mijn vader wist wel
hebben, om je uit de Hollandse Schouwburg te halen. "Maar oom
les, zoveel geld heb ik helemaal niet". "Nou", zei mijn vader, "ik zal
minder". Het lukte mijn vader om ze voor vijfhonderd gulden per
54
Je durfde je nadien nergens meer te vertonen, behalve op school,
want daar moest je nog wel naar toe. Op een zekere morgen werd
voorgevoel. Toen zij uit het raam keek, zag zij dat aan één kant de
W eesperstraat al was afgezet. Ze schreeuwde tegen mijn broer en
kennissen van ons, dat was een gemengd huwelijk. Het bleek dat ze
die dag teruggekomen waren, om dat gedeelte op te halen, wat z ij
de vorige keer hadden laten liggen. We hebben daar dus de hele
dag gezeten en toen moesten wij weer terug, die hel in! ^V ant het
was een hel hoor, het was geen thuis meer, het was een pure hel.
Je leefde steeds in doodsangst. Na een tijdje kwam mijn vader uit
het ziekenhuis. Het had geen zin meer om daar te blijven. Er waren
al geruchten dat ze het ziekenhuis ook leeg zouden halen. Het
ziekenhuis bood dus ook geen bescherming meer. Mijn vader had
een vluchtroute naar Zwitserland op de kop getikt. Wij stonden op
het punt om naar Zwitserland te gaan, toen een ander stel wat voor
ons zou gaan werd opgepakt. Die route was dus niet meer te
gebruiken. ^V e konden niet meer weg. Er was nog helemaal geen
sprake van onderduiken. De rugzakken en al het andere waren
ingepakt. ^V e hadden alles geprobeerd om weg te komen, maar
Op een dag kwam er een gewezen buurjongen van ons, op straat
maar hij was uit dat kamp V esterbork ontsnapt. Zijn ouders waren
een manier. Hij had voor de oorlog een Duitse advocaat leren
kennen in Amsterdam. Die wilde duizend gulden per persoon
eens met die advocaat gaan praten, misschien doet hij het wel voor
persoon vrij te krijgen. Die jongen dolgelukkig en zijn ouders
natuurlijk ook. Die man, ook niet de slimste, gaat op maandag terug
