D,
zo'n hekel aan. "Nee hoor", zei ik, "ik ga weer naar Scandinavië".
bedrijf, dat wil zeggen: bloembollen, maar ook dahlia's, rozen,
Oslofjord. Toen dacht ik nog: "M et mijn Deense taal red ik het daar
wel", maar dat had ik mooi mis! Als ik daar met de jongens aan het
voetballen was, dan riepen ze: "Paspo Dansken" ("Kijk uit voor de
Deen"). Er zat niets anders op dan Noors te leren. Ik heb daar een
Z
moet rekenen, het Oslofjord is daar zo'n veertig kilometer breed. Op
discriminatie daar
e was in die tijd nog heel erg. Ik had daar wel
Ik ben nog een paar maanden bij Piet Vooren gebleven. Vi
T horsen ben ik terecht gekomen in Noorwegen. Di
e had daar een
kennis en daar kon ik aan het werk op een kwekerij, een gemengd
chrysanten. Het was een vrij klein bedrijf. Het lag vlakbij het
prachttijd gehad. Die baas daar had een zeilboot, een echt
zeewaardig jacht, een motorboot en een roeiboot. Het was een
1 ldorado
eilen met de jongens en meiden, die daar werkten
Je
Op
zondagochtend vroeg ging ik makrelen vangen. Dan maakte ik ze
schoon en de meiden bakten ze
voor ons. Die meisjes deden het
huishouden, maar als er tijd over
was, dan hielpen zij ook in de
kwekerij. Onder het wieden
vertelde ik dan verhalen, over
Holland en zo, maar wel met de
nodige fantasie erbij natuurlijk. Bij
die baas ben
gebleven.
anderhalf jaar
Zweden
Ik heb uit Noorwegen vandaan ongeveer een jaar in Zweden
gewerkt bij een bloemkwekerij om de Zweedse taal te leren. Alle drie
de landen hebben echt hun eigen karakter, ook de bevolkings
groepen bezitten hun eigenheid. Je moet heel anders omgaan met
een Zweed dan met een Noor. Zweden zijn keurig beleefde mensen,
maar erg gesloten. Als je ze beter leert kennen, zijn ze aardig.
Noren zijn trots op hun land en terecht. Zij bezitten ook veel gas en
olie.
Die kwekerij was best een hele grote, ongeveer zeven hectare onder
glas. Er werkten daar veel nationaliteiten. In de kantine ging ik vaak
bij de Denen zitten, maar dat namen de Hollanders die er werkten,
16
