altijd op zondag en dus moest het even verschoven worden... dan Pepping stelde de raad voor om het salaris van de burgemeester te verhogen, en ook daarin werd positief besloten. Ma ar ook de ontvanger m oc ht maar weinig vo or zijn e igen knip ontvangen en ook zijn privé'in komen mocht iets omhoog. De kermis Het was vaste prik: als de n azom er naderde m oes t er over de kermis gesproken worden. Veel jongelui hadden ondanks de moeilijke tijd toch wat guldentjes opzij gelegd om zich op dat fe est te kunnen uitleven. De vorige kermis was niet helemaal vlekkeloos verlopen en daarom dacht de burgemeester dat het goed zou zijn om de kermis maar eens te vergeten. M aar zoiets kon je niet aan de bevolking verkopen en de raad is de bevolking. Dualisme, zoals tegenwoordig, bestond toen niet en dus waren ook de wethouders vertegenwoordigers van de bevolking; zij waren namens de raad vertegenwoordigd bij het dagelijks bestuur van de gemeente. Dat maakte het voor de burge meester niet eenvoudig. Hij was in deze de enige vertegenwoordiger van het centraal gezag, maar in een dem oc ratie geldt de meerderheid, binnen de grenzen van de wet. Dus moest hij een list verz innen. Dat lukte hem prima en voor dat moment leek de Spaanse griep als een geschenk uit de hemel. Die dood-en-verderf zaaiende ziekte woedde in de hele wereld en ook ons kleine landje bleef niet gespaard. De burgemeester stelde dat in andere gemeenten gebleken was dat na de kermis er veel meer mensen ziek geworden waren dan normaal en dat dus besmetting doordat veel mensen bij elkaar waren, bewezen was. Zo makkelijk lieten de raadsleden zich niet afschepen. Nee, de griep was al op z n retour, dus hoefden we daarvan niets te vrezen. Maar de ongeregeldheden van vorig jaar, was dat niet een argument om O maar eens te s toppen? Dekker stelde voor om de zondag er uit te halen omdat het altijd weer de buitenpoorters waren die voor rottigheid zorgden. Dat was kwamen de buitenpoorter-vandalen niet naar onze kermis. De burgemeester stelde voor om dat zo te doen en dus te bekorten tot twee dagen. Zo was er toch een compromis, en iedereen was blij.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 2011 | | pagina 6