- W oensdag ging hij naar plaatsen waar op die dag een grote markt
werd gehouden
39
chocolade figuren, die bleven dan een jaar lang staan, want ze
opeten dat kon h ij niet, hij werd gevoerd met de fles. Dat deed tante
Jo altijd, die verzorgde hem. Het was zelfs zo dat als tante Jo er een
dag niet was, dan at h ij niets; dat lukte gewoon niet. Tante Jo heeft
hem z[jn hele leven verzorgd. Daardoor heeft ze nooit een eigen
gezin gehad want Herman is toch nog 48 jaar oud geworden. Het
enige wat Herman haar kon geven was een dankbare blik.
Was het toen al een transportbedrijf?
Ja, opa Zandbergen zat al in de transport. Vader ging van jongs af
aan bij zijn vader in het bedrijf werken met nog een paar broers.
Ma ar toen het c afé van Jan Groot aan de overka nt aa n de
Straatweg verbouwd werd t ot woonhu is omdat het c afé nie t m eer
liep door de oorlog, toen is vader daar voor zichzelf begonnen als
veerijder. De schuur was groot genoeg voor de wagens en aan de
W esterweg had hij een stukkie land waar het paard s avonds naar
toe werd gebracht. ^We weten nog precies hoe vader zijn week eruit
zag:
- Ma andag n aar de veemarkt in Alkm aar
- Dinsdag naar Purm erend
- Donderdag naar Sc hagen
- Vrijdag naar Leiden
- Zaterdag n aar Al k maar; da ar kwam en dan de veeboeren en werd
e r afg erekend.
Vader had vaak schapen die bijvoorbeeld in Purm erend gekocht
waren en dan op donderdag weer naar Schagen moesten. Dan
bleven die beesten een paar dagen op het weilandje naast ons huis
en moesten wij meiden helpen om 's avonds die beesten naar de
33
schuren te jagen.
Welk e herinneringen hebben jullie aan de oorlogstijd?
Eigenlijk best veel want ik (Corrie) was al tien jaar toen de oorlog
uitbrak. Ik weet vooral dat vader vaak met ons naar de ^W i e -
ringermeer reed om aren te zoeken; daar bakte moeder dan
roggebroden van. ^W ij hadden ook vaak mensen die in de schuur (de
vroegere danszaal) bleven slapen op hooibalen; zij waren meestal
onderweg naar de Noord om voedsel te halen. Mo eder gaf die
