Ziezo, dacht Kees, ik heb die verwaande Vrijman niet meer nodig met z[jn zogenaamde kennis van paarden, ik weet het nu zelf. Doch toen hij zijn winst kwam incasseren kreeg hij te horen dat zijn paardje was gediskwalificeerd wegens onregelmatig draven. Hij was viervoets alles voorbij gestoven, en viervoets draven mag niet. ^V e g tientje. Nou had hij wel geleerd wat onregelmatig draven was en die kennis was meteen de enige winst van die dag. De aap kwam uit de mouw In Lim men teruggekomen stapte Kees direct naar Vrij man om deze op niet zoetsappige toon te confronteren met zijn a fw ezigheid op de drafbaan. Nou ja verontschuldigde hij zich, Ik was toevallig el ders. Ik was naar de hazewindhondenrace, dat is veel leuker Zo makkelijk kwam Vrij man niet uit de klauwen van Vermeulen, want hij zei. Vertel maar eens waarom de bookmaker je niet kent En na de zonde kwam de biecht. Vrij man vertelde dat hij de paar denrace verhalen alleen maar had verteld als een geintje. Dat ging er bij Kees niet in. Nee er zou een andere oorzaak zijn, daar zat meer ac hte r. V at er werkelijk achter zat kunnen wij nu wel snappen, als we het even terug plaats en in die ti jd. V e stellen dan e ven dat Vrij man werkelijk naar de windhondenrace ging en niet naar de paardenrace. Paardenraces werden bezocht door mensen, die het leuk vonden om naar te kijken, zeg maar, uit vermaak. Ma ar een groot deel ging voor de spanning. De sweepstake was in die dagen enorm populair. Sommigen zetten daar veel geld op. De spanning om te winnen of te verliezen was groot en gaf een kick. De windhondenraces waren meer voor de kleine man met een bescheiden knipje. Die kon daar met een gulde ntj e of een paar kwartjes nog wel een snoepcentje verdienen, maar meer ook niet. Al s je dus mee wilde tellen en als man-in-bonus wilde worden ge zien kon je die hondenrace niet gebruiken, ofschoon het nog wel beter was dan niets V at Vrij man er toe bracht om zon leugenverhaal op te hangen is het oppoetsen van zijn persoonlijkheid, dat meestal bij een minderwaardigheidsgevoel wordt gebruikt. W e moeten dat maar nemen voor wat het waard is want dat maakt ons niets uit. Ho ofd zaak van het verhaal is dat de mensen nu wat 36

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 2011 | | pagina 37