vraagd waar het 'wedkantoor' was, waarbij ze hem aanke ken met de blik van "wat moet die ongedoopte snoeshaan hier?", kreeg hij dan maar één winnaar was die de hoge prijs in de wacht sleepte en dat het niet in zijn voordeel was om zijn kennis met anderen te delen. Van Twuyver en Vooren waren het met Vrij man eens en ofs c hoon ook z[j wel een extra centje konden gebruiken, lieten z ij het bj de afwijzing door Vrijman aan Kees. Vermeulen liet zich echter niet zo makkelijk uit het veld slaan. Al s eigenaar van een drukkerij had hij tenslotte zjn relaties en dat leverde hem een boek over paarde n op. Een m ooi boek over alles wat het edele dier te bieden had, maar nou juist niet het a ntw oord op de vraag hoe je bij de sweepstake miljonair kon worden. Dat viel een beetje tegen, maar zoals ik al zei: Kees was een doorzetter. W aarom zou hij niet zelf die Vrijman bes pioneren e n bij de bookmaker op het zelfde paard wedden? Hj reisde, gewapend met de kennis over paarden uit zijn boekje, naar de renbaan. (Ik vermoed dat het in Al kmaar moet zjn geweest, daar kon je toen nog met de tram kom en). Daar aangekomen belandde hi j in een voor hem totaal andere werel d. De harddraver Nadat hi j herhaal de m alen aan de m annen langs de baan had ge - eindeli jk z ic ht op het tentje van de bookm aker. Ma ar ook daar was van Vrijman geen spoor te bekennen. Hij liep de hele renbaan langs maar zijn buurman kreeg hij niet te zien. Zij n spionageplan kon in de afva lbak; hij moest op eigen kracht verder. Tot zover had hij alleen maar uit lopen kijken naar Vrij m an en de bookmaker, maar naar d e paard en kijken was hij nog niet aan toe gekomen. Nu was hij aangewezen op de kennis die hij uit het boekje had opgestoken. Hij keek rond en zag een naar zijn smaak mooi paard. Heel wat anders dan die boerenwerkpaarden in Lim men, dacht hij, en dat was ook z o. De theorie uit zijn boekje deed dus degelijk werk, en nad at de book maker hem geduldig had uitgelegd hoe hij op dat beest kon wedden, kreeg die tien gulden van Kees, op hoop van zegen. Tien gulden was een aardig kapitaaltje in die dagen, maar Kees leek goed gegokt te hebben want zijn paard holde als een razende orkaan een heel stel anderen voorbij en kwam als eerste aan de finish. 35

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 2011 | | pagina 36