D
e gevangenissen van toen doen eerder denken aan de kerkers
van middeleeuwse kastelen dan aan hotels aan strand met uitzicht
over zee. De gevangeniscel was een donker en muf ve rtrekje. Een
klein raampje op het noorden met uitzicht op een blinde muur. Het
glas van dat raampje werd voor meer dan de helft a f g edekt met
ijzeren tralies. Al s de gedetineerden mazzel hadden konden z ij bij
heldere hemel s nachts, glurend tussen de tralies door, de poolster
zien en de Grotebeer en Bettelgeuzen. Het voedsel voor die mensen
bestond uit water en roggebrood. Voorts zo nu en dan stamppot met
bruine bonen. Van alles te veel om van de honger te sterven, maar
te weinig om gezond in leven te blijven.
Ma ar hoe onze voorouders er ook over dachten; als h ij zijn vrouw
zou hebben vermoord, zou h ij nu niet in Limmen hebben gewoond,
maar in de gevangenis vol deernis op zijn dood hebben gewacht.
1920
De drukkerij
Het ligt voor de hand dat de mensen in de Limmerbuurt zo nu en
dan wel eens een visje uitgooiden en een praatje met de man
maakten. Zo ging dat in die dagen; het was uiterst moeilijk om
geheel anoniem in een dorp te wonen. Al s je niet op wilde vallen
32
