VRIJ-MAN EN DE SWEEPSTAKE
In de Lim merbuurt, daar waar de esterweg begint en zich van de
Rijksstraatweg afsplitst, in dat puntje tussen die twee wegen, stond
vroeger een huisje. ^V e gaan voor ons verhaal even terug naar het
begin van de vorige eeuw. Dat huisje is er niet meer want net zoals
een aantal andere huisjes langs de Stra atweg, moest ook dit de tol
betalen voor de verbredin g.
In dat huisje woonde een man die van een onbekend elders naar
Lim men was gekomen. En zoals dat vroeger was: de dorpsgen ote n
hadden er recht op om te weten wat voor vlees ze in de kuip had
den!
Ze trachtten er achter te komen, maar dat bleek niet eenvoudig, om
dat de man niet erg spraakzaam was. Al s dan één van de buren het
er op waagt om te vragen hoe h ij heette, kreeg h ij te horen: Ik ben
Vrij m an".
Dat kan de mensen aan het speculeren brengen want de manier
waarop hij die naam uitspraak kon de vrager al op het verkeerde
been gezet hebben. Probeer h et maar eens de naam Vrj man in
twee delen uit te spreken en de nadruk te leggen op het eerste deel
vrij man.
De verdenkingen
De geruchtenstroom kwam op gang en de wildste verdenkingen
daalden op de man neer. Een VRIJ man was in de fa ntasie van de
dorpelingen iemand die in een onvrije situatie had verkeerd. Ga dan
nog even door en de man had in de gevangenis gezeten natuurlijk,
en kon niet terug naar zjn eigen woonplaats omdat de schande hem
dan bleef achtervolgen. Bij het gissen naar het delict had de
goegemeente al snel een aantal bloedstollende zaken ten laste
gelegd, en oo k ja. waar om niet, de verdenking dat hij mogelijk zijn
eigen vrouw z ou he bben verm oord. Stel je toch voor, j e vro uw
vermoorden. Zoiets kwam vroeger met letters van het choco
ladeletter formaat op de voorpagina in alle kranten van ons goede
vaderland
Nee, je vrouw vermoorden, dat kon je maar beter niet doen want de
edelachtbare rechter liet dat niet even gebeuren, maar legde je
geheid een levenslange gevangenisstraf op. En levenslang bete
kende toen nog: Tot de dood er op volgt.
31
