te halen viel. Verschillende leraren kwamen 's zaterdags naar
Als je 's morgens op die school aankwam en je naam stond op het
laat niemand het zien!" Daarna ben ik naar de balie gegaan en heb
even halen?" En door die speld was dat geen probleem. Ik meteen
op het bureau". Met dat bewijs ben ik naar huis gegaan en dat was
Enige tijd daarna... ik was op verzoek van Toon Nuye ns bezig bij
Van 't Hof en Blokker om hyacinten te visiteren. Terwijl ik daarmee
meewerken, dus hij zei tegen mij: Jij verzet je niet, hè Piet,
onderweg. Dat zit wel goed met jou. Edam kan het wel alleen af'. Ik
24
Lim men toe om eten te halen.
bord, dan was het fo ute boel. En ja hoor, op een ochtend, daar
stond het: P. v.d. Steen, vliegtuigfabriek, Duisburg Ik dacht gelijk:
"am 'me'nooit' niet!" H et was daar zo geregeld: als je binnenkwam,
dan kreeg je een soort speld op. Daarmee wist iedereen dat je een
medewerker was en kon je gewoon doorlopen. Nu werkte daar ook
Jaap Commandeur. Hij had ook uitstel gekregen, omdat hij in de
bakkeri j van zijn vader moest helpen. Dus ik naar Jaap, en zei:
Jaap, ik moet goddom me weg, wil jij even op mijn tas passen? En
daar gezegd. Ik heb mijn tas op de boot laten liggen, mag ik hem
naar de heer Van de Kieft in Beverwijk, maar die mocht helemaal
niets meer doen. Na veel praten kreeg ik een Ausweis van hem,
maar hij zei erbij: "Die Ausweis is niet gedekt, er is geen kopie van
stom van me, dat had ik noo it moeten doen.
bezig was, kwam daar de Sicherheitsdienst met een opsporings
bevel om Piet van der Ste en op te pakken, omdat ik niet in Duisburg
aangekomen was. Ik zou alsnog op transport gezet worden naar
Duitsland. Mij n Ausweis werd goed bekeken, want de Sicherheits
dienst kende het kunstje inmiddels ook. Zij vonden toch wel dat het
papiertje er heel ec ht uitzag, dus werd er besloten dat als ik het
kopie kon aantonen, ik niet naar Duitsland hoefde. M aar dat moest
eerst onderzocht worden. Ik moest mee en zou opgesloten worden
in een hokje van het raadhuis. Daarvoor moest Ad van Delft komen,
want die was de secretaris en had de sleutel. Daarna zouden de
agenten Van de W al en Edam mij begeleiden naar het station in
Castricum Ma ar wij wisten allemaal wel dat ik niet voor vijf uur op
d e W eteringsschans moest zijn, want anders ging ik alsnog op
transport naar Duitsland. Er moest toch eerst een kopie overhandigd
worden. Van Van de W al wist ik: die zit aan de goede kant, en van
Edam wist ik het niet. Van de ^V al had het door en d ie wil de wel
