gedaan, dat venen, en het was zo'n handige zak, dus hij had zelf
inleveren en dan kreeg je een reguutje. Maar ik zei: "Nee, dat kan
niet, ik moet eerst praten met de heer Van der Kieft". "Dat zal je niet
veel helpen", was het antwoord, "denk maar niet dat je uitstel kan
krijgen". Maar goed, ik naar de heer Van der Kieft. "Weet u", had ik
tegen hem gezegd, "Mijn vader is invalide en ik moet twee bunder
vader kan dat niet doen". Nadat de heer Van der Kieft mij had
aangehoord, zei hij: "Je geeft niets af; je gaat eerst naar je huisarts
Ausweis". Dus ik naar dokter Van Oppen. Die man werkte altijd zo
naar de burgemeester. Die zei: "Ga maar naar Dirk Aafjes". Aafjes
zei alleen: "Goh, Piet, wat zal je het druk hebben!" Maar goed, ik had
een steekijzer en een uitgooiertje gemaakt. Met dat steekijzer stak
vader de maat van de turven en die pasten precies in het
uitgooie rtj e, waarmee ik de turven van onderen eruit schoof en
omhoog gooide. Cor en Ad waren de vangers; daar had je twee man
voor nodig, want de kruiwagen moest verderop geleegd worden en
dan kon de ander doorgaan met vangen.
En toen kwam het beric ht: ik moest m e laten keuren op het
Arbeidsbureau in Beverwijk, en ik zou dan naar Duitsland gestuurd
worden. Nu had ik een seintje van de ondergrondse gehad, dat op
dat bureau, afdeling Landbouwzaken, zat ene meneer Van der Kieft,
en dat was geen NSB-er. Op dat bureau moest ik mijn papieren
land ontginnen. Dat is nodig voor de voedselvoorziening en mijn
om een verklaring te halen waarop staat dat je vader invalide is.
Daarmee ga je naar de boerenleider in Limmen. Hij moet bewijs
geven dat je twee bunder land moet ontginnen, dan krjg je je
geweldig m ee. Zelfs al kwam je om een verklaring dat je vader dood
was, zou hij het nog geven, b ij wijze van spreken. M aar ja, boeren
leiders waren NSB- ers en in Limmen hadden we er geen, dus ik
mijn papiertje, dat was geregeld en n jaar ge ldig.
Dus het jaar daarna moest ik weer naar Beverwijk, naar de heer Van
de Kieft, voor verlenging. Helaas, de heer Van de Kieft had de
uitdrukkelijke boodschap: h ij mocht echt niets doen. Al leen de
bedrjfsschool bij Fokker, dat was wel een mogelijkheid. De school
van Fokker was gevorderd door de Duitsers. M aar als ze op die
school dachten dat je genoeg wist, dan werd je alsnog naar
Duitsland gestuurd. O p die school heb ik het best naar mijn zin
gehad. Ik kon het heel goed hebben met de leraren. Mj n voordeel
was, dat ik een boerenjongen was, uit een dorp waar eventueel eten
23
