drukkerij van O nze Krant stond en waar zich nóg later Ura
vestigde. De ouders van Kees, C ok en Bep Groot, waren Jan Groot
en Christina de W itZij huurden vanaf 1924 het café van ene
Apeldoorn uit Eg m ond'Binnen. Al le drie kinderen Groot zijn op deze
plek aan de Rijksweg geboren.
Vader Jan verdiende zijn geld voor een groot deel met het bestieren
van het café, maar om het inkomen iets te vergroten hooide hi j bij
zijn broer Ab Groot, dee d hij in verzekeringen en werkte som s bij het
verhuisbedrijf van zijn schoo nfa mil ie De Wit.
In het c afé was van al les te doen Een ge liefde bez igheid was de
bijartmiddag. Een vaste klantenkring deed daar aan mee, zoals Piet
Amiraal de postbode, ^Ville m Hageman en Piet Krom, die volgens
zeggen in de bouw werkte. Me estal bilja rtte men met tw ee man
tegen elkaar, de bijartkeus hingen steevast in de rekken langs de
kant. De pomerans werd regelmatig even gekrjt om de ballen goed
te kunnen raken Een ander bekend s pel op het groen e laken was
Honderden dat spel werd met vier ballen tegelijk gespeeld.
O uderen zullen dit geli efd e spel waarschijnlijk nog kennen.
In som mige delen van Nederland was het de gewoonte, dat vooral
de mannen na de kerk even een borreltje pakten in een café. In
Lim men gebeurde dat nooit. Uit de kerk vandaan kwam er dus geen
volk naar het c afémaar er werden regelmatig dansavonden in het
danslokaal gehouden. Dat vond iedereen geweldig. Lekker dansen
op een gezellig deuntje van een paar muzikanten.
O m de boel een beetje levendig te houden besloot cafébaas Groot
een keer iets bijzonders te doen. Hij huurde een pierement, beter
bekend als een elektrisch draaiorgel. Dat zou zeker klanten trekken
en het was goedkoper dan het huren van levende muziek. Het
pierement trok inderdaad veel klanten. Helaas kreeg het apparaat
plots rare kure n en s topte er abrupt m ee. Dat was pech, want de
monteur uit Alkmaar stond niet ee n-twee-drie op d e stoep.
W eg klandizie, want zonder muziek wordt het lastig dansen. De
danszaal liep net zo snel leeg als hij volgestroomd was. Dat is
eens, maar nooit meer besliste vader Jan.
Ma ar als er dansavonden waren of de kermis kwam eraan dan
konden de drie kinderen niet in hun eigen huis blijven. Ze gingen
dan te wa skip naar hun ome Gert in Egmond, want zowel vader als
moeder hadden het deze kermisdagen veel te druk en dus zeker
15
