Jaargang nr. 24 2010 fiets getrokken en moest ik beloven katholiek te worden. Wanneer ik dat niet onmiddellijk en met volle overtuiging beloofde, was de kans groot dat ik bekogeld werd met de paardenvijgen, die altijd wel ergens op de klinkerpaden midden op de grindweg lagen. In die tijd waren alle wegen in Limmen, met uitzondering van de Rijksstraatweg, grindwegen met in het midden een klinkerpad, dat een stevige ondergrond vormde voor de paardenhoeven. Tijdens de oorlogsjaren vond er een soort verbroedering plaats waardoor het bijvoorbeeld mogelijk was dat er kort na de oorlog door een dansschool uit Alkmaar in Café Friesland dansavonden georganiseerd werden, waaraan zowel katholieken als protestanten deelnamen. Mijn ouders namen daar met hun vrienden Jaap en Jo Kroone ook aan deel. Dit ging korte tijd goed, totdat mijnheer pastoor er lucht van kreeg en van de kansel verkondigde, dat het niet paste dat katholieken samen met ongelovigen op dansles zaten (heden ten dage worden dergelijke woorden nog wel eens geuit door sommige imams). De geest van de oecumene was echter niet meer te stoppen. Een aantal jaren later zou de oecumene definitief zijn plaats krijgen in de Limmer gemeenschap toen de organist van de Nederlands Hervormde kerk, Koeman, het orgel in de katholieke kerk ging bespelen. Arnold Uijlenhoet Teteringen (N.B.) 56

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 2010 | | pagina 57