Jaargang nr. 24 2010 luide plof gepaard ging. Maar wat een pech! De fles was schoon leeg en de zuurdesem zat in fraaie kloddertjes tegen het plafond. Of die klodders nog bruikbaar waren kan ik me niet herinneren. Maar de schrik en de teleurstelling waren groot. Mijn vader gaf de moed niet op. Hij probeerde het opnieuw en gebruikte hetzelfde recept. Na een paar dagen werd de fles weer uit de kelder gehaald. Om schoonmaakwerk in de keuken te besparen werd de pan met meel deze keer buiten op de regenput geplaatst. Voorzichtig wrikte hij de kurk uit de hals van de fles terwijl hij de fles vlak boven de met meel gevulde pan hield. Het gevolg was verrassend. Na een doffe plof zagen we een van onder tot boven wit bepoederde vader vloekend de keuken in lopen. Om wat te kunnen zien had hij zijn bril afgezet. De witte gedaante keek ons van onder witte wenkbrauwen en vanuit een wit gezicht met twee ronde blote ogen aan. We waagden het er pas op te proesten van het lachen toen hij achter in de tuin het kostbare meel van zich afsloeg. De pan was door de eigengemaakte zuurdesem leeggeblazen. We aten die dag geen wittebrood en moesten het doen met het grauwe regeringsbrood van bakker Piet Breed. Jan Pijnappel 48

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 2010 | | pagina 49