Jaargang nr. 24 2010
LIMMEN IN DE TIJD VAN KONINGIN WILHELMINA (vervolg)
Hoe een man weer kind kan worden
Als de omstandigheden er naar zijn en de nood dat meebrengt, kan
dat zeer nuttig zijn.
Toen wij nog kinderen waren speelden wij vaak in de bosjes in onze
woonomgeving rond de Hogeweg, Visweg, Pagelaan en Kapelweg.
Het graven van holen was één van de werkzaamheden waar wij ons
mee bezig hielden. Niet zo vreemd, want dat zit in onze genen!
Immers, toen onze oer-voorouders uit Afrika naar Europa
verhuisden kregen zij te maken met een heel ander klimaat. Zij
moesten zich beschermen tegen de nukken van de Europese
moedernatuur.
Zij gingen holen graven. Dat zijn in de loop van vele duizenden jaren
huizen geworden, maar het gaat om de beschutting en dat zit in
onze genen verankerd.
De ongenode gasten.
En dan kwam in 1940 de oorlog. Die eerste paar jaren konden wij
ons nog enigszins vrij door het land bewegen, maar gaandeweg
werd het slechter. In Limmen werden toen ook soldaten gehuisvest
en het was wijs om maar een beetje onzichtbaar te blijven.
Vanaf 1942/43 werd het gevaarlijker. De moffen kregen gebrek aan
oorlogsmateriaal, en arbeidskrachten om dat te vervaardigen. Hun
mannen zaten aan de fronten, maar ze hadden een aantal ver
overde gebieden en daar moesten de arbeidskrachten vandaan ge
haald worden.
Wij waren toen jongemannen van zo rond de 20 jaar en laat dat nou
precies de doelgroep van de "leider aller Germanen" zijn. Het was
ook erg simpel want al voor de oorlog moesten jongens in militaire
dienst in het jaar waarop ze 20 jaar werden. Ik zou dan ook
opgeroepen zijn in 1943. Nu niet voor dienst, maar voor werk in
Duitsland. De adreslijsten van de Nederlandse defensie konden nu
de Duitsers mooi gebruiken.
En zo werd ik, en een deel van mijn kameraden, opgeroepen om
voor de keuring te verschijnen met het doel in de oorlogsindustrie te
gaan werken. Wie niet ging zonder toestemming was alles kwijt,
zoals ausweis en stamkaart waarop je voedselbonnen kreeg. Het
3
