Jaargang nr. 24 2010
vader was kruidenier, maar hij koos het vak van dahliakweker. Hij
kreeg vele onderscheidingen voor zijn dahlia's.
Hierdoor kwam hij ook terecht bij het hoofdbestuur van de
Vereniging tot Behoud van het Bloembollenvak in Nederland.
Daarbij was hij ook nog penningmeester van de Algemene
Vereniging voor Bloembollencultuur in Heiloo en Limmen., kortom
een bezig baasje.
Het was een eerlijke, vlijtige man vol emoties, katholiek en zeer
sociaal. Hij had oog voor de problemen van zijn medemens. Hij
vocht tegen oneerlijkheid. Landbouwpolitiek en zedenverwildering
hielden hem volop bezig.
Hij streed ook voor een goed sociaal beleid voor de jeugd, omdat in
die tijd drugs al behoorlijk werden gebruikt en hij de kwalijke
gevolgen hiervan al snel doorzag.
Zijn sociale bewogenheid kwam bij de volgende gebeurtenis goed
naar voren. In Limmen bestonden in de jaren zestig twee
wjkverenigingen (nu noemen we het de thuiszorg). Het witgele kruis
was voor de katholieke bevolking, het groene kruis voor de niet-
katholieken. Het groene kruis had geen bestaansrecht meer,omdat
zij te weinig leden had.
Anthon Nuyens stelde voor om beide verenigingen samen te
voegen, zodat iedereen op hulp kon rekenen. Pastoor Bangert was
het hier niet mee eens. Er kon geen sprake zijn van samenwerking.
Een rel ontstond.
Moest je nou samenleven op basis
van geloof of op basis van sociale
betrokkenheid? Anthon Nuyens
vond juist, dat ongeacht wat je
geloofde, iedereen op hulp moest
kunnen rekenen. Vol emotie
streed hij voor een rechtvaardig en sociaal beleid.
In 1966 werd Anthon.Nuyens lijsttrekker van de Boerenpartij in de
gemeenteraad van Limmen. Hij behartigde hiermee het belang van
de boeren in Limmen. Al snel werd hij lid van Provinciale Staten.
Een half jaar daarna, op 23 februari 1967 (hij was toen 55 jaar),
werd hij lid van de Tweede Kamer. Zijn dochter Lia werd zijn
particuliere chauffeuse en secretaresse.
De enige bollenkweker ooit in
de Tweede Kamer.
34
