Jaargang nr. 24 2010
slaapkamer slapen. Vader en moeder in de ene bedstee, en de
grote meiden in die andere. Maar voor Jans was er geen plaats in
de herberg. Er was geen vaste trap naar de zolder, alleen een trap
die je aan een haak kon ophangen. Ik (Jans) had geen keus, dus op
zolder aan de gang met kartonnen dozen en kopspijkers en zo een
heel mooi kamertje gemaakt. Tante Ma had nog een stuk zeil over
en zo had ik het mooi voor elkaar. Maar toen kwam in de winter die
vreselijke stuifsneeuw en dat gaat overal doorheen. Ik kon wel
huilen! Van mijn kamertje was helemaal niks meer over. Alles bolde
op van dat vocht! Maar ja, ik ben toen later toch aan het meten
geslagen. Ik ben naar de timmerman gegaan voor platen triplex en
latjes, om thuis aan de slag te gaan. Ik heb wel gezegd: "Vader, jij
moet me helpen". En op die manier is er toch weer een mooi
kamertje gekomen, maar ik heb toch een last van luis gehad, ik
krabde me rot. Elke week dweilde ik ook al met Lysol. Ik weet nog
dat de mensen zeiden: "Wat zijn die lui schoon! Elke week hangen
de dekens buiten".
Maar goed, die brand was geweest, en we hadden wel dit huis maar
verder helemaal niks. Het was oorlogstijd en er was wel wat geld,
maar spullen waren moeilijk of bijna helemaal niet te krijgen. We zijn
goed geholpen. Van veel mensen kregen we stoelen enzovoorts,
maar we hadden nog veel dingen niet. We gingen dus vaak naar
een boedelverkoop. Ik (Jans) moest van moeder in Castricum kijken
bij zo'n boedelverkoop, maar er was helemaal niks! Dat ik
thuiskwam, zei moeder: "En? Wat heb je gekocht?". "Ik heb alleen
maar een wekker, verder niks".
's Zaterdags moest ik naar De Wildt (groothandel) in Alkmaar, om
pannen. Ik wilde helemaal niet, want overal kreeg ik "Nee. Nee.
Nee". Dus ik erheen met de vraag "Heeft u nog pannen?". "Nee, die
heb ik niet", zei die man, "maar kind, wie gaat er nu in deze tijd
trouwen?". Waarop ik zei: "Trouwen? We hebben brand gehad en
we staan met zijn negenen op straat".
Ik kwam wel weer met lege handen
thuis.
De maandag erna kwam 's middags
om een uur of zes Bakker, de
vrachtrijder. "Trijntje", zei hij, "ik heb wat voor je". Het waren vier
grote pannen. Wat bleek, de firma De Wildt had geïnformeerd of die
Hij rekende zelfs de
gewone prijs
23
