Jaargang nr. 24 2010 bijbehorende veen-bossage. Thans slechts een verloren poel met wat verdwaalde boompjes en struiken, langs de A9 op weg naar Alkmaar, vlak bij de afslag Akersloot. Altijd als ik het zo zie liggen krijg ik nog steeds een warm en gelukkig gevoel. Ome Cor vertelde over de daar groeiende wilde orchidee en een vleesetende plant, de zonnedauw. Na enig zoeken kon hij zijn lessen ook met de bedoelde flora verluchtigen. De orchidee deed mij toentertijd niet zo bijzonder veel, ik, kan mij nog herinneren dat ik een bloempje zag, dat voor mij hetzelfde was; boter-, paarden- of pinksterbloem. Doch de vleesetende zonnedauw maakte grote indruk. Ik zie nog een zwarte vlekachtige massa op de rode stampertjes van het bloemetje, iets dat volgens ome Cor resten waren van een vlieg. Ik wilde zoiets moois hebben en mee naar huis nemen. De natuurliefhebber Cor van der Steen overtuigde ons dat het geen goed. idee was, maar dat deze plantjes in de natuur thuishoorden en dat wij daar respect voor moesten hebben. De rest van de dag werd doorgebracht met pannenkoeken bakken, zwemmen, zonnen, kijken wat er (zonder dat ome Cor het merkte) zoal in de fuiken zat en overboord donderen. Dit overboord vallen gebeurde met enige regelmaat, vooral door de kleinsten waar ik natuurlijk toe behoorde. Toen we eenmaal tot rust waren gekomen en vermoeid neer zaten op de bodem van de boot, vertelde ome Cor. En vertellen kon hij. Meestal van Lange Pier, een kwajongen, en Slappe Thijs de veldwachter, verhalen van gewone mensen in hun strijd tegen onrechtvaardig gezag. Wij zaten aan zijn lippen gekluisterd; alleen 11

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 2010 | | pagina 12