Jaargang nr. 23 2009
dat komt er gewoon niet van. Ik heb hier altijd wel wat te doen, dus
ik mis het helemaal niet. Klaverjassen, ja, dat mag ik wel graag
doen. Wim en Koos waren eerst ook bij vader aan het werk, maar zij
zijn allebei ander werk gaan doen. En tegen mij zeiden ze: "Blijf jij
hier maar bij vader thuis. Jij bent de jongste. Wij als ouderen zullen
daarom buitenshuis meer verdienen dan jij". Nou, dat was goed.
Een jaar of wat geleden ben ik geopereerd in Beverwijk. Ik kon niet
meer slapen van de pijn en ook het lopen ging moeilijk. Dus ik naar
de dokter; er werden foto's gemaakt en daardoor wisten ze al gauw
dat mijn heup en rug versleten waren. Er moest geopereerd worden.
Omdat de wachttijd in Alkmaar lang was, kwam ik binnen 14 dagen
in Beverwijk terecht. Ik dacht nog: "Noh, met een dag of 14 ben ik
wel weer thuis". Maar het werden wel zeven weken door bloedingen
en zo. Ik ben daar heel goed verzorgd. De zusters zeiden al: "Jij laat
je lekker verwennen!" Toen heb ik gezegd: "Dat is voor jullie
wennen, zusters, maar ik ben gewend verwend te worden!" Ze
dachten daar, dat ik ook een liesbreuk had, maar zelf dacht ik van
niet, hoor. Het is vast een verkleving of zoiets. Maar goed, ik moest
nogmaals geopereerd. Toen de dokter later bij mijn bed kwam, zei
hij: "Man, wat was het een rommeltje bij je! Ik ben heel wat tegen
gekomen", waarop ik zei: "Een rol prikkeldraad zeker? En een stuk
touw en zo?" Maar de dokter heeft, zoals hij zei, alles netjes op een
rijtje gelegd, een matje erop gedaan en klaar is Kees! Zo, en nu is
het mannetje er weer!
