Jaargang nr. 23 2009 "Opsodemietere met die troep, daar wil ik niks mee te maken hebben", riep hij uit. Knelis was een doodgoeie kerel, maar je moest hem niet boos maken want dan kon hij aardig uit z'n slof schieten. Wij maakten snel dat wij weg kwamen en intussen begon wel enige twijfel in ons te rijzen over de juistheid van onze 'heldendaad'. Toen vervolgden Piet en ik onze tocht en kwamen we bij de familie Zeeman. Daar was juist op dat moment niemand op het erf en Piet haalde snel een emmer waar wij de helft van de vangst in deden. Toen ik later aan Piet vroeg hoe het afgelopen was zei hij dat z'n vader had gezegd dat hij dit nooit meer mocht doen; maar dat zij er heerlijk van gegeten hadden. Thuisgekomen in de Pagelaan hing ik het heldenverhaal op tegen mijn vader. Hij liet me rustig uit praten maar ik kon aan z'n gezicht wel zien dat hij het nog niet zag gebeuren dat zijn zoon wegens de heldendaad door de koningin zou worden onderscheiden wegens dapper gedrag, in moeilijke omstandigheden verricht tegen de vijand. "Zo", zei hij, "dus jij dacht dat de moffen wel uitgehongerd zouden capituleren omdat jij ze van vis had beroofd. Mooie gedachte hoor, maar je hebt de oorlog met nog geen seconde verkort met je wan daad." En daarna kreeg ik een lesje in recht -en wetkennis waarbij hij uitleg de wat 'vertrouwd goed' betekent in de rechten. Tot dat vertrouwd goed behoorde niet alleen vee dat in de wei loopt en producten van akkers en tuinen te velde, maar ook vis in fuiken en karen. Alle goed dat niet door de eigenaren kan worden beschermd tegen diefstal valt onder vertrouwd goed en de rechter legt bij voorgeleiding van daders extra zware straf op. Onthoud dus goed, blijf met je handen van die fuiken af. Als jullie gesnapt zouden zijn gingen jullie alle drie de gevangenis in. Jullie pleegden een ordinaire diefstal van vertrouwd goed. Zo, daar kon ik het wel mee doen; en ik zweer dat ik ook nooit meer naar de fuiken heb omgekeken en mijn vrienden uiteraard ook niet meer. Soms heeft een jongmens wel eens een leerzaam lesje nodig. P.A. van der Steen 54

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 2009 | | pagina 55