Jaargang nr. 23 2009
moesten daar ook blijven slapen. Dat betekende op de mannenzaal,
waar zo'n twintig van die oudjes sliepen met alleen een gordijn
tussen de bedden.
Je begrijpt wel, dat wij jongens in zo'n nacht het zonde vonden om
onze ogen dicht te doen!
Herinnering van Nel Signette
Mijn vriendin Bets was thuishaler bij oudere mensen. Omdat een zus
van mijn moeder uit Alkmaar voor het eerst mee zou gaan met ons
naar de nachtmis, hadden we gevraagd of Bets bij ons wilde komen
om op mijn jongste zusje te passen terwijl wij naar de kerk waren.
Bets had alles mooi klaargezet en voor ons in de keuken thee
ingeschonken. Zo kwam zij met een blad vol theekopjes naar
binnen.
Opeens, bam! Daar ging het blad met theekopjes en Bets begon te
trillen! Alles vloog alle kanten op. Wij kinderen begrepen helemaal
niet wat er aan de hand was. Mijn vader zei: "Haal een houten
lepel!" Deze deed hij in haar mond omdat Bets haar lippen tot
bloedens toe stukbeet. Dokter Van Oppen is gekomen. Ze moest
meteen naar bed en zo is zij de kerstdagen bij ons gebleven.
Als kind wist je niet wat een epileptische aanval was, maar het heeft
ontzettend veel indruk op me gemaakt. Met Kerst moet ik altijd nog
aan Bets denken.
Herinnering van Gerda
Vader Bruschke was met de kerstnacht nooit thuis, want hij moest
het kerkkoor dirigeren. Hij ging op de fiets naar de kerk, midden in
de nacht, en ontdekte op de hoek Visweg-Rjksweg dat onze poes
achter hem aanliep. Vader is afgestapt en heeft het beest naar huis
toe gejaagd.
De volgende dag vroeg iedereen zich af waar de poes gebleven
was. Wij gingen als kinderen op zoek, aan de kant van de weg en in
de sloten gekeken (misschien was ie aangereden). Het arme beest
was onvindbaar en we hebben hem ook nooit meer gezien.
Kerstervaringen van Piet Admiraal
(Hij is een broer van Siem Admiraal van de Rabobank)
Ik wil enige herinneringen aan de kerstvieringen hier aan het papier
toe vertrouwen speciaal tijdens de oorlogstijd.
30
